Zaterdag week 3

​De balans opmaken van onze prioriteiten is nooit tijdverspilling. Maar waar beginnen we? Van onderaf, de grond waarop het levenshuis is gebouwd, en vanuit het hart waar alle groei vandaan komt: relatie.
 
Relaties zijn de heilige grond van het menselijk leven. We moeten onze schoenen uitdoen wanneer we onze aandacht daarop richten: om eenvoudig, nederig en oprecht te zijn. Voeden we de gelukkige, ondersteunende relaties, de vriendschappen en innige banden waarmee we wellicht gezegend zijn? Of nemen we ze voor lief en verliezen we het contact met hun innerlijk leven? En om realistisch te zijn, als we niet de relaties hebben die we willen en nodig hebben, of als we relaties beschadigd hebben, sommigen in crisis verkeren of aan de beademing liggen, zouden we moeten zien dat ook deze heilig zijn. Alleen omdat ze beschadigd zijn betekent niet dat ze niet heilig zijn. Ze hebben aandacht nodig. Hebben we ons teruggetrokken, rennen we weg, geven we eerder de schuld dan dat we vergeven? Net als planten hebben relaties tijd nodig en doorlopen seizoenen om te sterven of op de een of andere manier hersteld te worden.
 
Er is geen relatie in het leven die niet is geworteld in de absolute realiteit. We noemen dit God. Het is niet wiskundig of filosofisch, maar persoonlijk. De persoon te zijn die we zijn en ons te verhouden tot anderen, hangt af van inzicht in de persoonlijke aard van de werkelijkheid. Zonder een levende relatie met de levende God (met of zonder naam) hebben wij slechts dromen, herinneringen en bespiegelingen.
 
Daarom houdt het degelijk opmaken van de levensbalans een beoordeling in van ons spirituele leven. Hier komen relaties met anderen, in God die de gemeenschappelijke basis is, samen met onze zelfkennis en zelfacceptatie. Hoe handig voor het ego als we dit alles in vakjes kunnen plaatsen zonder het pijnlijke besef dat we daarmee voor geen van allen oprecht zijn.
 
Spiritueel leven wordt gevoed door tijden van beoefenen, nadenken of studeren zo goed als we kunnen - onbaatzuchtige werk - en de reis met anderen te delen door uitwisseling van ondersteuning en onderricht. We ontvangen door te geven en soms geven we door te ontvangen. Voor de mediterende is de praktijk van het zitten in stilte de sleutel, de lakmoesproef, die ons toont waar we werkelijk staan: het leven zien als een spirituele reis of ‘spiritualiteit’ slechts zien als een element in de mengelmoes maar dan op onze voorwaarden, iets om tijd voor te vinden en het eerste dat vervalt als we het te druk hebben.
 
En dus benadrukt het opmaken van de levensbalans de werkelijke waarden die het leven betekenis geven: dit is het belangrijkste. Vieren we wat we moeten vieren, rouwen waar om moet worden gerouwd, alles delen wat we kunnen? Zo ja, dan zullen we worden aangeraakt door de vrede die alle begrip te boven gaat, de kracht die ons door de vele doden van het leven leidt en de goddelijk dwaze Hoop die angst en zelfontkenning verdrijft. Dit is meer dan genoeg om ons door de Corona-crisis heen te helpen.
 
We bereiden een programma voor die jullie behulpzaam wil zijn. Bezoek onze internationale website(www.wccm.org) . Hier wordt alle audio-visueel materiaal bewaard op één plaats: hptt://www.wccm.org/media-page

Laurence Freeman OSB

---