Zaterdag week 2

Er zijn geen helden meer, alleen beroemdheden. Zo lijkt het in ieder geval in een cultuur waar we perfectie projecteren op degenen die we op een voetstuk plaatsen. De openlijke blootstelling van menselijke zwakheid, zondigheid of historisch wangedrag, leidt vervolgens tot volkswoede op sociale media en een publieke terechtstelling op een virtueel schavot. Hoe zijn de machtigen gevallen en hoe genieten we heimelijk van hun schande en hun val in ongenade, zoals de pers-verkopen laten zien.

De persoonlijke zonde even buiten beschouwing latend, ligt de schuld voor deze maatschappelijke stand van zaken aan beide zijden. Er zijn mensen die valse goden maken en ze dan verafgoden. En er zijn idolen die de privileges die ze ontvangen, macht, aandacht, rijkdom uitbuiten. Ook zijn er idolen die de privileges niet willen, maar er gewoon passief mee akkoord gaan. Iedereen die het gevoel heeft verafgood te worden heeft de verantwoordelijkheid om te verklaren en te tonen dat ze maar mensen zijn. Toen Cornelius aan de voeten van Petrus viel en hem aanbad, antwoordde Petrus: ‘Sta op. Ik ben maar een mens zoals jij '. Zijn eigen eerdere zwakheden maakten inmiddels natuurlijk deel uit van het verhaal.

Er is veel vergeving, berouw en nieuw begin in de Bijbelverhalen. Maar geen volmaakte karakters. Nou ja, we zouden zeggen dat er Een is; maar heiligheid en authenticiteit zijn betere termen om Hem te beschrijven dan volmaaktheid, wat meer een wiskundige term is dan een menselijke. Perfectie ontmenselijkt ons. Heelheid, integrale menselijkheid, liefdevolle vriendelijkheid, geweldloosheid: dit zijn de kwaliteiten die we in Hem zien. Ze zijn niet bovenmenselijk of bovennatuurlijk, maar gewoon voluit menselijk, en onthullen  zo onze eigen werkelijke ware aard. Wat we kunnen zijn en waartoe we zijn geroepen, is onze ware aard. We zijn niet volmaakt, maar we kunnen wel naar heelheid streven.

En wat is deze ongrijpbare heelheid waar we ons onvermijdelijk toe aangetrokken voelen door de onophoudelijke genezing van onze opeenvolgende onvolkomenheden en mislukkingen om ons ware zelf te zijn? Vrijheid van zelfmisleiding, vrijheid om lief te hebben naar het volste menselijk vermogen, vastberaden helderheid van geest en een zachtheid van hart in de meest kwetsbare mate, de nederigheid om het opnieuw te proberen.

Mozes werd de toegang tot het Beloofde Land geweigerd omdat zijn geloof ooit had gewankeld en hij had gefaald als leider. Koning David begeerde de vrouw van een ander en doodde haar man, zodat hij met haar zijn gang kon gaan. Salomo de Wijze beëindigde zijn dagen als een oude geilaard met duizend vrouwen in zijn harem. De profeet Elia slachtte 850 van zijn religieuze tegenstanders af nadat hij hen de superioriteit van zijn God had getoond.

Enzovoort, tot onze eigen tijd en de onthullingen van endemische zonde en hypocrisie bij de religieuze leiders van vele tradities op wie mensen hun vertrouwen stellen en, misschien onbewust, verwachtten dat zij perfecter zouden zijn dan ze waren. Het is niet verwonderlijk dat de enige zondaars die door Jezus boos werden aangewezen niet de openbare zondaars waren, maar degenen die hun zonden verborgen onder hun religieuze persona.

De vasten is geen tijd om te spelen dat we meer religieus zijn, maar om onze religiositeit te zuiveren totdat die beter past bij de waarheid over onszelf. Dit kan niet allereerst in het openbaar worden gedaan, maar alleen in onze binnenkamer met gesloten deuren.

With love,
​Laurence

---