Vrijdag week 1

​Mattheus 5:20-26
 
“Als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de Schriftgeleerden en farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan.”
 
Ter verdediging van huichelaars moeten we onthouden dat veel huichelarij voortkomt uit een gebrek aan bewustzijn, zelfs als we er half voor kiezen om “niet bewust” te blijven.  Ontwaken, vooral als je lang hebt geslapen, is altijd lastig. Wij bieden weerstand tegen de overgang naar een grotere, minder passieve dimensie van de werkelijkheid. We duwen de hand weg die ons wakker schudt of drukken op de snooze knop en draaien ons nog een keertje om. Deze tegenzin om wakker te zijn, is ook waarneembaar in ons stemgedrag en in hoe we onze vrije tijd doorbrengen. 
 
De waarde van iets kan het best begrepen worden in vergelijking met het tegenovergestelde. We waarderen slaap, omdat het ons helpt om overdag alerter te zijn. 
We waarderen stilte, zodat we beter kunnen communiceren. We waarderen rijkdom, omdat we het kunnen weggeven. De relatie tussen tegenovergestelden schept balans, gezond leven en vriendelijke mensen die aardig en rechtvaardig zijn voor mensen in nood. 
Zich vastklampen aan een kant van de vergelijking – de hele dag in bed blijven, non-stop doorpraten, vastklampen aan bezittingen – drijft ons dieper in de eendimensionale, schijnwereld van zelfabsorptie, waar we ons niet bewust zijn van de vele andere dimensies waarin we leven, bewegen en zijn. In zo’n wereld wordt het leven een doorlopende selfie.
In plaat daarvan vertelt het evangelie ons: “weest waakzaam”. De Boeddha was op een dag aan het wandelen toen een voorbijganger geraakt werd door zijn uitstraling en krachtige aanwezigheid en hem vroeg “Bent u een god?” “Nee”. “Bent u dan een tovenaar?” “Nee”. “Wie bent u dan?” “Ik ben wakker” antwoordde de Boeddha.
 
Waakzaamheid is een onderdeel van de universele wijsheid die gevonden wordt in ieder werkelijk leren. Echt wakker zijn gaat verder dan waar wij aan denken bij moraliteit of, laten we zeggen, het is de fundamentele basis van moreel oordeel. De huichelaar in ons is snel met het veroordelen van anderen, het zichzelf ten troon verheffen op de morele hoge grond waarvandaan het kan handelen met verbazende wreedheid. Maar dit gebeurt in de dimensie van dromen, niet in de echte wereld. We zien het effect van waakzaamheid in het verschil tussen goede werken die het beste in ons naar boven brengen, het voortbrengen van voordelen voor anderen, en werken die leiden naar burn-out en verdeeldheid. Op een andere manier, laat waakzaamheid het verschil zien tussen een mooie artistieke representatie van de menselijke vorm en een obsceen beeld. 
 
Het is moeilijk om te zien, hoe we in de snelheid en overdaad aan informatie van het moderne leven, waakzaam kunnen blijven zonder een contemplatieve praktijk, geïntegreerd in het dagelijkse leven. Als dit ontbreekt, hoe (zelfs met de beste bedoelingen waar de huichelaar in ons vaak mee begint) kunnen we vermijden verzwolgen te worden in de verdoving van hyperactiviteit, de droomtoestand van de “half-waakzame”?
 
Dezelfde balans die ons wakker houdt, vermindert ook onze huichelarij. De sleutel is onze beperkingen te accepteren. Vasten gaat er niet over ons zelf te kleineren of het ons afhouden van eenvoudige genoegens. Vasten gaat over het accepteren dat onze beperkingen ons veilig tussen extremen doorsturen.  Lichamelijk worden we beperkt door biologische behoeften die we adequaat moeten vervullen – bijvoorbeeld slaap en voeding. Intellectueel, worden we beperkt door de hoeveel informatie die we kunnen opnemen en ook door de behoefte aan gezonde invulling, geen eindeloos entertainment. Alleen in de spirituele dimensie zijn er geen beperkingen. 
 

Laurence

---