Dinsdag week 4

​Joh. 5:1-16
 
'Wil je gezond worden?'
 
Enkele statistieken over Jezus. Uit onderzoek van het Evangelie blijkt dat Hij 307 vragen stelde. 183 keer werd Hem een vraag gesteld, waarvan Hij er 3 heeft beantwoord.
 
Een van de ontmoedigende aspecten van het moderne publieke debat is alom bekend – de nieuwe norm in de politiek –als politici die veel praten maar niets zeggen. De kunst om niet te antwoorden op de gestelde vragen is in de politiek vandaag fundamenteel. Het is dan ook geen wonder dat de mensen het  vertrouwen in de politiek verliezen
 
In het geval van Jezus daarentegen kan zijn weigering om op de meeste gestelde vragen te antwoorden, ons vertrouwen in zijn gezag en integriteit alleen maar verdiepen. Veel van die vragen waren strikvragen. Maar, ook al gaf hij geen antwoord, hij reageerde er wel op door hen met een verhaal te corrigeren. Oprechte fictie, zoals een parabel, helpen ons directer naar de waarheid, dan zuiver feitelijke antwoorden. Bij sommige gelegenheden zweeg hij gewoonweg omdat hij weigerde in een doolhof van woorden te worden getrokken; maar bij deze gelegenheden legde zijn stilzwijgen de valsheid  van de vragen bloot om zo de diepte van de waarheid te onthullen.
 
Hij onderrichtte, zo te zeggen, meer door vragen te stellen dan door antwoorden te geven. Dit benadrukt het verschil tussen de contrasterende motivatie van een leraar en een instructeur of een bedienaar van een orthodox geloof. De drijfveer van een leraar is het verlangen om in een student directe kennis op te wekken.Alleen het downloaden van de informatie of de antwoorden leidt niet tot begrip, hoe goed ze ook worden herhaald.
 
Ik las eens een essay van een studente. Haar kennis van het engels was armzalig, maar ik trachtte dit te negeren en te achterhalen wat ze in feite wilde zeggen. Dan verscheen er plotseling een passage in perfect engels. Enige tijd nadien viel ze terug op het armzalig niveau – een niet erg subtiele vorm van plagiaat. Er stak veel meer waarheid, veel meer direct kennen in haar gevecht met de taal, dan in het oneerlijk gebruik van andermans woorden. Alle menselijke communicatie, in de politiek, de religie, in de zakenwereld, in medische discussies verbreekt het vertrouwen door zich te verschuilen achter woorden.
 
Hoe komt het toch dat het stellen van vragen, eerder dan het geven van antwoorden, dit direct kennen opwekt? Omdat ze ons aanzetten tot het aanvaarden van persoonlijke verantwoordelijkheid, onze integriteit te beoefenen en nederig te zijn. In deze gemoedstoestand zal het antwoord dat we vinden, zelfs wanneer het is ' ik weet het niet ' , komt als een openbaring of een doorbraak. We worden deel van een leer- gemeenschap, een discipel, die merkt dat elk antwoord, hoe juist ook, een stap is in de reis maar nog niet de bestemming.
 
De vraag 'Wil je gezond worden?' klinkt oprecht. Ze legt de nadruk niet op de spreker, maar op de andere persoon wat altijd de deur naar de waarheid opent.
 


Laurence

---