Aswoensdag 2019

Aswoensdag: Mattheüs 6:1-6, 16-18
 
Ik ben sinds kort terug uit het Heilig Land. Ik was daar met een groep contemplatieve pelgrims uit vele landen, die verschillende stijlen hanteerden bij de beleving van hun geloof; maar ze waren één door de gemeenschappelijke grond van het heilig landen, nog meer, door de gemeenschappelijke grond van zijndie we samen aanraakten in de stilte van onze dagelijkse meditatie.
 
Israël is een klein, intens land, met evenveel variatie in het landschap – woestijn, groene heuvels, wijngaarden, bergen – als in religieuze en politieke overtuigingen. Het is een plaats geweest van gewelddadige strijd sinds het begin der tijden. Ik had het gevoel dat als haar conflicten echt opgelost zouden geraken, het eeuwig verdeelde Jeruzalem – waar koning David de tempel bouwde, Jezus stierf en terug verrees en Mohammed ten hemel opging – onmiddellijk het hemelse Jeruzalem zou worden, zoals beschreven in het Boek Openbaringen. We zijn er zeker van dat er op die plaats, na haar metamorfose, geen nood zal zijn aan een tempel of religieuze activiteit omdat God overalaanwezig zal zijn. De ‘vrede van Jeruzalem’ zou de wereldvrede onthullen, de transformatie van zwaarden in ploegen, zoals Jesajazich voorstelde dat ooit zou gebeuren. Tot dan beslist ieder van ons of we werken voor vrede dan wel de verdeeldheid en het geweld bevorderen.
 
Dit is een keuze die we in de dagelijkse praktijk van de Vasten kunnen hernieuwen. Wij maken de keuze om vredevol te zijn, niet op een globale schaal maar op persoonlijk niveau, niet door externe actie maar door interne inspanning. Het zou, zoals Jezus zegt, een bescheiden en ‘verborgen’ inspanning moeten zijn, zodat ons ego minder gelegenheid heeft zich er mee in te laten. Wat we ook ‘doen voor de Vasten’ is een teken van de synergie tussen de innerlijke en uiterlijke dimensies van de realiteit. Zowel persoonlijk als collectief zijn wij een micro-kosmos. Zoals wij zijn, zal onze wereld zijn. Wees rustig en je zal rust creëren. Je zou kunnen verzaken aan alcohol of snoep of Netflix of roddel of het checken van je smartphone voordat je gaat mediteren ‘s ochtends. Je kan van je beide meditatietijdeneen onverbreekbaar deel van je dagindeling maken, of er een extra korte meditatie op de middag aan toevoegen of het evangelie van de dag lezen bovenop beide meditaties,of een boek kiezen als metgezel in de woestijn voor de komende 40 dagen (je zou meer kunnen doen  dan ‘Sensing God’ , het boek dat ik schreef om te leren vasten-vertaald in het Nederlands als ‘God is er al’-leren mediteren in de vasten). Volharding en consistentie doen wonderen voor onze geestestoestand en voor de harmonie tussen innerlijk en uiterlijk: en aangezien we niet perfect zijn en geen machines, houdt volharding ook in dat we opnieuw beginnen als we falen. 
 
Deze Vasten-oefeningen worden snel een bron van vrede en voldoening als we er trouw aan proberen te zijn. Ze maken feitelijk deel uit van het eenvoudige, vrije plezier in het leven – ze zijn geen last en niet vervelend. Door deze oefeningen en doorheen de Vasten, herkennen we de deugden die vaak geminimaliseerd of geridiculiseerd worden in onze cultuur – gematigdheid, zelfbeheersing, discipline, respect voor onze beperkingen. Dit zijn elementen van universele, contemplatieve wijsheid zoals we zien in de Tao Te Ching: Eenvoud, geduld, mededogen zijn uw grootste rijkdom. Eenvoudig in actie en denken, keer je terug naar de bron van het zijn. Geduldig met vriend en vijand, ben je in lijn met hoe de dingen zijn. Mededogend met jezelf, verzoen je alle wezens op aarde. 
 
Geef iets op en doe iets extra. Dat is het hart van gezonde oefening, ‘ascese’ genoemd in het spirituele vocabulaire. De vruchten van de Vasten zullen niet verschijnen als je ze tracht te forceren of als je er enkel aan denkt. Ze botten, bloeien en dragen vrucht op een subtiele manier, verrassend en daarom verrukkelijk. Dit is een prachtige tijd. Ik hoop dat deze overwegingen je helpen om ervan te genieten. 

---