vrijdag 30 maart 2018

Goede Vrijdag
 
In alle opzichten is het geen zeer goede dag. Dus hoe begrijpen we de traditie die dit goed noemt? Niet omdat wat er vandaag is gebeurd goed te noemen was- de triomf van onrecht en de gerechtelijke moord op een onschuldige. Niet omdat de mensheid de kans gemist had om veranderd te worden door een uit hun midden, die zijn tijd ver vooruit was - lichtjaren vooruit. Het is goed vanwege wat er volgde uit de collectieve mislukking om de boodschap die deze man uitdroeg en - aan hen die hem zien met de ogen van het geloof - belichaamde, te accepteren.
 
Wanneer iemand van wie we houden sterft, of bij de dood van een grote spirituele kunstenaar, zoals Jezus was, voelen we ons getroffen door al wat verloren is. We beelden ons alle gebeurtenissen in waar ze niet bij zullen zijn om die met ons te delen; we lijden om het  verlies van die unieke deelname aan ons leven die ons ooit heeft verrijkt en nu voelt alsof we halfdood zijn.
 
De dood heeft dit effect. Maar na verloop van tijd, als het trauma van verdriet vermindert en we merken dat we ondanks onszelf weer bezig zijn met de uitdagingen van het leven, ontdekken we dat de afwezigheid niet alleen de grijze leegte is die we dachten. Het is een nieuwe en ruimere dimensie van het leven, ondanks de pijn, waarin de fysieke en psychologische aanwezigheid van de afwezige persoon is geïnternaliseerd. Deze afwezige aanwezigheid verzadigt het bewustzijn. Het onthult het spirituele op een vreemde zich uitbreidende manier.
 
Dood is echter altijd de grote verstoorder. Het verplettert alle routines. Een tijdje leven we op automatische piloot, afwachtend om te zien of er iets nieuws zal gebeuren - vaak wanhopig dat het niet zo zal zijn.
 
Pilatus was verrast dat de gekruisigde Jezus zo snel stierf. Het doel van elke doodstraf is om het langst mogelijke afschrikwekkende effect te hebben. Op het diepere niveau van betekenis is het lijden van Jezus echter niet de belangrijkste bron van de goede invloed van vandaag. We worden niet gered, genezen, getransformeerd, bevrijd van illusie door het lijden, maar door de liefde die ons wordt getoond door iemand die niet bang was om God lief te hebben met zijn hele zelf: omdat het christelijke geloof zo ver gaat om te zeggen, zijn zelf was één met God.
 
Nu hebben we ook de innerlijke werking van de zonde gezien - angst, wreedheid, ontkenning, onwaarheid, verslaving aan macht. De façades van de beschaving zijn weggehaald en de sluier van religieus institutionalisme, medeplichtig aan macht, is in tweeën gescheurd. Als we het leven door de ogen van de medelijdende gekruisigde zien, kunnen we nooit meer iets op dezelfde manier zien. De oude misleidingen, hypocrisie en verborgen angsten die alle relaties bederven zijn ontkracht.
 
We zijn hierdoor verpletterd maar niet vernietigd. In de plaats van de oude uitzichtloze routines ontstaat er een nieuwe manier van zijn. Het is te vroeg om dit nieuwe leven te zien. Maar het is al verwekt door de dood, in de baarmoeder van de aarde, in afwachting van zijn geboorte, klaar om met zijn transformerende groei onder ons te beginnen.

 
Van Harte
Laurence


Good Friday
 
To all appearances it is not a very good day. So how do we understand the tradition that calls it good? Not because what happened today – the triumph of injustice and the judicial murder of an innocent – was good. Not because humanity missed the opportunity to be changed by one of their own who was ahead – light years ahead - of his time. It is good because of what flowed from the collective failure to accept the message this man carried and  - to those who see him with the eyes of faith – embodied.
 
When someone we love dies, or in the death of a great spiritual artist, as Jesus was, we feel stricken by all that is lost. We foresee all the events that they will not be there to share with us; we suffer the loss of that unique participation in our life which once enriched us and now leaves us feeling half-dead.
 
Death has this effect. But over time, as the trauma of grief reduces and we find we are engaged in life’s challenges again despite ourselves, we discover that the absence is not merely the grey void we thought. It is a new and more spacious dimension of life, pain notwithstanding, in which the physical and psychological presence of the absent person is interiorized. This absent-presence saturates consciousness. It reveals the spiritual in a strangely enhancing way.
 
Death however is always the great disrupter. It shatters all routines. For a time we live on automatic pilot waiting to see whether anything new will happen – often in despair that it will not.
 
Pilate was surprised that the crucified Jesus died so soon. The purpose of any death penalty is to have the longest possible deterrent effect. However at the deeper level of meaning the suffering of Jesus is not the main source of today’s good influence. We are not saved, healed, transformed, liberated from illusion by the suffering but by the love shown us by one who was not afraid to love God with his whole self: because, Christian faith goes so far as to say, his self was one with God.
 
Now we have also seen the inner working of sin – fear, cruelty, denial, untruth, addiction to power. The façades of civilization have been stripped away and the veil of religious institutionalism complicit with power has been rent in two. Seeing life through the eyes of the compassionate crucified one we can never see anything the same way again. The old deceptions, hypocrisies and hidden fears that corrupt all relationships have been disempowered.
 
We are shattered by this but not destroyed. In place of the old deadening routines a fresh way of being forms. It is too soon to see this new life. But it is already conceived through death, in the womb of the earth, awaiting its birth, ready to begin its transformative growth among us.
 
Laurence

---