vrijdag 16 februari 2018

Vrijdag na Aswoensdag
 
De opeenvolgende dagen van de Vasten – wanneer we ze dag voor dag te nemen, zoals het een goede verslaafde betaamt – bieden een kans om met meer helderheid ons leven te zien, het functioneren of het dis-functioneren ervan en ook de hogere betekenis te vatten. Als dit gebeurt tijdens deze veertig (of zesenveertig) dagen dan zal dat meer voelen als door toeval als door wilskracht. We moeten ons echter voorbereiden op het onverwachte en ons laten verrassen.
 
Helderheid en duisternis, staan echter nooit ver van elkaar. We zijn nooit helder over alles, tenzij misschien soms tijdens een diepe droom waar alles verschijnt als een tijdloze flits van eeuwigheid, als één geheel en schitterend wordt verbonden in een kosmische orde die ons voor een moment vult met verwondering en grote opluchting: een thuiskomen waar we niet langer hoeven na te denken of ons zorgen hoeven te maken of plannen moeten maken.
 
Maar vaak zijn sommige zaken, of sommige kanten van die zaken kristalhelder, terwijl andere zaken terzelfdertijd net zo duister zijn als het meer van Bonnevaux na een zware regenbui. Natuurlijk schuilen we ons graag in het perspectief dat die heldere stroken ons bieden op het totaalbeeld. Evenmin moeten die genegeerd worden. Maar het kan best zo zijn dat de niet-heldere zaken – de mist van het leven – juist van meer betekenis zijn. In ieder geval moeten we rekening houden met het heldere en het obscure en dat ook respecteren.
 
Dit helpt ons om te gaan met de problemen van morele duisternis, als we niet zo zeker zijn wat te doen en wat goed en fout is. Maar weinig zaken, en nog minder oordelen over zaken, zijn eenvoudig zwart en wit. Motieven – en het menselijk karakter zelf – zijn vaak gemengd of zwak en onstabiel. Het goede kan veranderen in het slechte en het duistere kan ons plotseling verrassen met verbazingwekkende glans. Leven met die schommeling tussen goed en fout (zoals wij dat zien) is soms een beetje rommelig en irrationeel. Maar het maakt de ergste virussen van vooroordeel, racisme, intolerantie en veel andere stompzinnigheden die zulke extreme ellende veroorzaken onschadelijk.
 
De Vasten – hiermee bedoel ik de dagelijkse Vasten van onze ochtend en avond meditatie en het van moment tot moment Vasten met de mantra – helpen ons op de middenweg te blijven. Het leidt ons veilig door de stukjes duisternis en helpt ons te voorkomen dat we in de afgrond van de grote duisternis vallen, wat tegelijk de grootste oppervlakkigheid en tijdverspilling is en waarvoor we altijd het meest moeten vrezen.
 
Laurence



Friday after Ash Wednesday
 
The successive days of Lent – like a good addict just taking it day by day – are an opportunity to become clearer about our lives, their functioning or dys-functionality and also their greater meaning. If this happens during these forty (or forty-six) days it will feel more by accident than will-power. We do however need to prepare ourselves for the accident and to be surprised.
 
Clarity and obscurity, however, are never far from each other. We are never clear about everything, except perhaps sometimes in a deep dream where all things may appear for a timeless flash of eternity-as-a-whole and beautifully connected in a cosmic order that fills us for a moment with wonder and huge relief:  a homecoming where we no longer need to think or worry or plan any more.
 
But most of the time, some things, or some angles of the same thing, are crystal clear while others are simultaneously as murky as the lake of Bonnevaux after heavy rain. Naturally we prefer to take refuge in the few clear patches of our perspective on the whole picture. Nor are these to be disregarded. But in fact it may well be the unclear things – the fog of life – which are more significant. In any case, we must account for and equally respect both the clear and the obscure.
 
This helps us to deal with the problems of moral obscurity, when we are not sure what to do or what is right or wrong. Few things and even fewer judgements about things are simply black and white. Motives – and human character itself – are often mixed or weak and unstable. The good can morph into the bad and the dark can suddenly surprise us with astounding brilliance. Living with this oscillation between good and bad (as we see them) is at times a little messy and irrational. But at least it defuses the worst viruses of prejudice, racism, intolerance and many of the other stupidities that cause such extreme misery.
 
Lent – by this I mean the daily Lent of our morning and evening meditation and the moment by moment Lent of the mantra – help us to stay on the middle path. It leads us securely through the patches of obscurity and helps us to avoid falling into the abyss of the great darkness, which is also the greatest superficiality and waste of time and always what we should fear most.
 
 Laurence

---