maandag 5 maart 2018

Er is tegenwoordig een duidelijke consensus dat er iets fundamenteels mis is gegaan met de manier waarop we dingen doen. De kloof tussen arm en rijk, hoe democratie werkt, hoe de geneeskunde wordt toegepast, de doelen van onderwijs, het gebruik van technologie en de media, bedrijfscultuur - en de rol die religie speelt in de maatschappij. De disfunctionaliteit in al deze gebieden lijkt sterker dan hen die proberen dingen te veranderen en dus is er spanning op epidemisch niveau.
 
Er ontbreekt iets. Laten we het 'hart' noemen. Toen de Mid-Staffordshire National Health Trust enkele jaren geleden uiteenviel, voldeed die aan al zijn door de overheid vastgestelde doelen. Helaas deed het dit ten koste van een onaanvaardbaar - de aantallen worden betwist - vermijdbare sterfgevallen. Een Amerikaanse adviseur werd na het onderzoek gevraagd of hij een essentiële oorzaak van deze institutionele ramp kon identificeren. Hij antwoordde 'een gebrek aan liefde'.
 
Het verlies van hart in het moderne leven heeft veel consequenties. Totdat we dit begrijpen zullen we overweldigd blijven door het gevoel van hulpeloosheid en dreigende rampspoed. Velen hopen eigenlijk dat er een algemene ramp zal gebeuren om alles opnieuw te kunnen beginnen. Hart betekent echter niet alleen emotie. Racisten hebben geen hart maar worden gedreven door een sterke emotie. De financiële markten zijn erg emotioneel maar vaak harteloos.
 
'Hart' is een universeel symbool van heelheid, rechtvaardigheid en tederheid. Als een politicus integer spreekt en de waarheid vertelt zoals hij het ziet, vertoont hij deze eigenschap. Het gebrek aan hart in de politiek en in het bedrijfsleven van vandaag maakt dat de rest van ons ons zich gekwetst voelt door dit gebrek aan hart. Wij zijn een generatie van gewonde harten. Wanneer de oplossing voor massa schoolmoorden is om meer wapens in scholen te stoppen, toont het harteloze beeld van gewapende leraren de waanzin waar een gebrek aan hart toe leidt.
 
Wat kunnen we doen? Neem de tijd. Je kunt een gezond gezin niet opvoeden zonder het tijd en aandacht te geven. Te veel stress vernietigt de vreugde van het leven en vervangt de innerlijke vrede, die onze ware staat van zijn is, door bezorgdheid, angst en geweld. Neem de tijd om te zijn, niet te plannen, te inspecteren of te doen. Gewoon er zijn. Het is verbazingwekkend hoe snel dit een persoonlijke transformatie in het individu initieert en hoe dit vervolgens wordt weerspiegeld in de manier waarop ze werken en met mensen omgaan. Gezinnen, bedrijven, ziekenhuizen, scholen worden andere plekken wanneer de mensen die daar werken hun hart herontdekken.
 
Geconfronteerd met hun crisis riepen de Hebreeuwse profeten mensen op hun hart van steen te ruilen voor harten van vlees. Vandaag kunnen we bijdragen aan deze genezing van onze wereld door een contemplatieve praktijk te onderwijzen die ons weer leert hoe we moeten zijn, hoe we onze harten kunnen openen.
 
Instellingen die zichzelf tegenspreken en gewonde mensen en mensen die anderen verwonden moeten hier op de eenvoudigste en meest inclusieve manieren aan worden blootgesteld. Het gaat niet om religieuze propaganda, maar het gaat ook niet om het reduceren van de menselijke persoon tot neuronen en synapsen. Het gaat over het opnieuw vinden van de universele waarheid dat onze volledige menselijkheid fijn gebalanceerd is in dat centrum van bewustzijn dat we het hart noemen. Het resultaat van deze balans is een beter, voller leven.
 
Daarom onderwijzen we meditatie - als een gezonde ascese, een bevrijdende discipline. Aan het begin van de derde week zou de vasten ons dit moeten laten zien.


Van Harte 
Laurence



Monday Lent week Three
 
There is a fair consensus today that something fundamental has gone wrong with the way we do things. The gap between rich and poor, how democracy works, how medicine is practiced, the goals of education, the use of technology and the media, corporate culture – and the role religion plays in society. The dysfunctionality in all these areas seems stronger than those who try to change things and so stress is at epidemic levels.
 
Something is missing. Let us call it ‘heart’. When the Mid-Staffordshire National Health Trust broke down some years ago it was meeting all its government-set targets. Unfortunately it was doing so at the cost of an unacceptable – the numbers are disputed - avoidable deaths. A US advisor was asked after the enquiry if he could identify one essential cause of this institutional disaster. He replied ‘a lack of love’.
 
The loss of heart in modern life has many consequences. Until we understand this we will continue to be overwhelmed by the feeling of helplessness and impending disaster. Many actually hope a general disaster will happen to allow everything to start over again. Heart, however, does not mean only emotion. Racists lack heart but are driven by strong emotion. The financial markets are very emotional but often heartless.
 
‘Heart’ is a universal symbol of wholeness, justice and tenderness. If a politician speaks with integrity and tells the truth as he sees it, he exhibits this quality. The lack of heart in politics and in business today makes the rest of us feel hurt by this lack of heart. We are a heartsore generation. When the solution to mass school killings is to put more guns into schools the heartless image of armed teachers shows the lunacy that a lack of heart leads to.
 
What can we do? Take time. You cannot raise a healthy family without giving it time and attention. Too much stress destroys the joy of life and replaces inner peace, which is our true state of being, with anxiety, fear and violence. Take time to be, not to plan, review or do. Just to be. It is amazing how this quickly initiates a personal transformation in the individual and how this is then reflected in the way they work and relate to people. Families, businesses, hospitals, schools become different places when the people who work there rediscover their heart
 
Facing their crisis, the Hebrew prophets called on people to exchange their hearts of stone for hearts of flesh. Today we can contribute to this healing of our world through teaching a contemplative practice that teaches us again how to be, how to open our hearts.
 
Self-contradicting institutions and wounded and wounding people need to be exposed to this in the simplest and most inclusive of ways. It is not about religious propaganda but neither is it about reducing the human person to neurons and synapses. It is about finding again the universal truth that our full humanity is finely balanced in that centre of consciousness we call the heart. The result of this balance is a better, fuller life.
 
This is why we teach meditation - as a healthy ascesis, a liberating discipline.  By the beginning of its third week, Lent should be showing us this.

​Laurence

---