aswoensdag - 14 februari 2018

Vandaag  begint de veertigdagentijd. Elke dag een reflectie op weg naar Pasen. Deze teksten helpen je op je innerlijke reis. Pelgrimeren doen we samen met Pasen in het vizier. Mijn bijzondere dank gaat uit naar de vertalers. Voor diegenen die liever het origineel lezen hebben we de Engelse versie onderaan toegevoegd. 
 
Vandaag starten we met onze reis van 46 dagen tot Paaszondag. Het is traditie dat we dan gedurende 40 dagen iets extra's doen of laten. De zes zondagen mogen we overslaan omdat die ook volgens de traditie vrije dagen zijn waarin we de discipline kunnen loslaten met als doel ons bewust te worden van een essentieel feit dat we niet mogen vergeten tijdens de vasten: dat we al aangekomen zijn waarheen we op weg zijn.
 
Elke spirituele praktijk is er op gericht om ons bewust te worden van de werkelijkheid en niet om ze te verwezenlijken. Alhoewel de processen en stappen tot deze realisatie ook een soort van gebeurtenis zijn.
 
De verrijzenis heeft plaatsgevonden want anders zouden we de vasten niet in acht nemen. We houden ons niet aan de vasten om de verrijzenis te doen plaatsvinden en zeker niet om ons het leven lastig te maken om wat we verkeerd hebben gedaan ( en waarschijnlijk in de nabije toekomst ook nog zullen doen). De verstikkende walm van de onwetendheid die onze mogelijkheid om het leven ten volle te leven belemmert wordt door de vasten verdreven. De vasten helpt ons duidelijker te zien, de juiste prioriteiten te stellen en het evenwicht dat we verloren waren te herstellen.
 
Vroeger was ik veel puriteinser en meende dat ik ook op zondagen de praktijk die ik gekozen had moest beoefenen : als kind was dat meestal het verzaken aan kleine genoegens zoals snoepgoed en bij volwassenen het achterwege laten van alcohol of film. Nu ben ik daarin veel meer ontspannen en minder streng voor mezelf. Als ik dan toch de praktijk op zondag beoefen dan zou het zijn omdat ik voel dat het me goed doet en zo ( op een gezonde manier) de verschillende soorten genoegens ontdek die me te beurt vallen door de ervaring van vrijheid en eenvoud.
 
Ik zou voorstellen – indien je het al niet zelf hebt bedacht – om te beslissen wat je die 46 (of 40) dagen zult doen of laten laten. De principes van je keuze zouden bijvoorbeeld kunnen zijn : Zal hetgeen ik nalaat of ga ondernemen de gezonde integratie van gemoed, lichaam en geest respecteren en bevorderen? Is mijn vastenpraktijk gesteund op goedheid en geen straf voor mijn zwakheden?  Zal hij verslaving en matige verlangens verminderen? Zal hij me eraan herinneren dat men zijn tijd nuttiger kan besteden en niet verspillen. Zal hij me helpen om me ervan bewust te maken dat er achter mijn fouten en slechte gewoonten er toch altijd nog iets goeds is dat terug gezond kan gemaakt worden?

Je zou bijvoorbeeld de vasten kunnen gebruiken om te starten met mediteren ( zou je het in voorkomend geval op zondag nalaten?) Om hiervoor tijd vrij te maken zou je  bepaalde zaken kunnen opgeven zoals overconsumptie van Netflix  of het doelloos surfen en gamen. De mediteerder zelf zou kunnen mediteren alsof het de eerste keer was en opnieuw het verfrissende wonder van deze gave beleven.
Zorg ervoor dat je de twee sessies doet, morgen en avond ( ook op zondag waarop je ook nog een derde sessie zou kunnen inpassen). Daardoor zou je bewuster je dagdromen onder controle houden – en een gulle toemaat van zuivere aandacht schenken aan dingen of mensen van schijnbaar weinig belang.
 
Ik hoop dat deze dagelijkse lezingen me zullen helpen om me hierop te concentreren en een diepere vrede en vreugde te vinden. Als dat dan zo is dan hoop ik dat ze ook voor jou van nut kunnen zijn op onze gezamenlijke tocht die we vandaag aanvatten.

Laurence Freeman

Ash Wednesday
We start a 46-day journey to Easter Sunday today. Traditionally we do something extra or give up something for 40 of these days. We might skip the six Sundays as these, traditionally, are days off, given to relaxing the discipline in order to remember an essential fact that we should not forget during Lent: that we have already arrived at where we are going.
Any spiritual practice is about realising reality, not making it happen. Although, of course, the process and stages of realisation are also a kind of happening.
Resurrection has happened or else we would not be observing Lent. We observe Lent not to make Resurrection happen, certainly not to make life hard for ourselves because of what we have done wrong (and will probably continue to do for the foreseeable future). Lent reduces the miasma of ignorance that bedevils our ability to live life to the fullest: it helps us to perceive clearly, to get priorities right, to restore balance where we have lost it.
I used to be more puritanical and think that I should keep up even on Sundays whatever practice I had chosen; usually as a child it was giving up pleasures like sweets or as an adult a pleasure like alcohol or movies. Today I am a bit more relaxed about it and forgiving of myself. If I keep the practice on Sundays it would be because I feel it is doing me good and so (in a healthy way) I am discovering the different kind of pleasure found through experiencing freedom and simplification.
I would suggest – if you haven’t already done so – to decide what you want to do and what you don’t want to do during the next 46 (or 40) days. The principles in choosing are, for example: Does what I abstain from and what I undertake respect and advance the healthy integration of mind, body and spirit? Is my Lenten practice an affirmation of goodness, not a punishment for weakness? Will it reduce addiction and moderate desire? Will it remind me of how time can be better spent and less wasted? Will it help to show me that behind my faults and bad patterns there is always something good that can be restored to health?
 
You could use Lent, for example, to start meditating (in which case would you skip it on Sundays?) To make the time for it you can give up something like Netflix bingeing or aimless surfing or gaming. For the meditator you can start meditating again as if for the first time and recover the fresh wonder of when this gift first entered your life. You could ensure that you do both the sessions, morning and evening (including Sundays, when you might also do a third). And you might be more conscious of controlling daydreaming – and, on things or people of apparently small account, bestow a generous bonus of pure attention.
I hope these daily readings will help me to keep this focus and find this deeper freedom and joy. If they do, they may also, I hope, be of some value to you on this journey we start together today.
 
Copyright © *2018* *WCCM*, All rights reserved.