zaterdag 17 februari 2018

Zaterdag na Aswoensdag
 
Honger naar macht, in een van zijn vele vormen, huiselijk, seksueel of politiek, is misschien wel het diepste menselijke hunkeren. Als we ons zo vaak ontevreden en rusteloos voelen, komt dat omdat deze honger zo direct in strijd is met onze honger naar liefde. Macht zoals we die ons voorstellen - bezit, overheersing en controle - is onverenigbaar met liefde. Het conflict tussen beide is goed voor het grootste deel van het inwendige menselijk leed.

Liefde is de echte kracht. Al het andere wordt uiteindelijk ontmaskerd als een soort substituut. Liefde kan in ons leven ontbreken of ons vermogen tot liefde kan chronisch worden beschadigd. Wanneer dit het geval is, zoeken we naar alternatieven, valse goden om te aanbidden in plaats van personen om lief te hebben, posities, bezittingen of projecten. Ongetwijfeld zijn er veel grote kunstwerken en politieke prestaties voortgekomen uit deze overdracht van liefde naar macht, geboren uit diep, onbevredigd menselijk verlangen. Deze hebben misschien terloops veel vreugde en veel voordelen voor anderen meegebracht. Maar evenzeer heeft dit disfunctioneren in de menselijke ziel onmetelijke sociale ontwrichting veroorzaakt en vaak enorme regressies op het pad van menselijke evolutie teweeggebracht.

De eenzame tiran, op elk gebied van menselijk streven, kan meedogenloos wreed zijn in het proces van het verwerven en vasthouden van macht. Tegelijkertijd onthullen ze - vooral wanneer de kracht van ze wegvloeit - het pathos van eenzaamheid veroorzaakt door de overdracht van onze aandacht naar een valse god. Als we getuige zijn van de laatste momenten van de val van een tiran uit de macht - of dat nu in een familie is of op het toneel van de mondiale politiek - en zien dat hun trots en vooroordelen uiteenvallen, waardoor een kwetsbaar en verwaarloosd kind wordt onthuld; en als we dan slechts een wrede vreugde voelen bij hun vernedering, laten we zien dat we waarschijnlijk net zo verslaafd zijn aan valse macht als zij waren.
Het verhaal van de vasten dat zich openbaart in de Schriften en de liturgie bouwt op tot het meest intense en transformerende verhaal dat de generaties elkaar verteld en doorgegeven hebben. Gedurende de drie dagen van het paasmysterie wordt de onechtheid van de machtslust weggenomen. Onschuld, geen tirannie wordt vernederd en afgewezen. Maar extreme kwetsbaarheid, zoals de zon die door donkere wolken breekt, onthult de enige ware kracht om de goddelijkheid van liefde te zijn.

Pasen is een geweldige, jaarlijkse gelegenheid om ons leven te resetten op de as van echte prioriteiten. Het toont in heroïsche maar eenvoudige bewoordingen de betekenis van liefde op een kosmische, niet een egoïstisch romantische schaal. Vanwege paashazen en feestdagen die niets vieren, wordt deze kans nauwelijks herkend, laat staan ​​omarmd.

Daarom trainen we in de vasten voor de driedaagse marathon van het Triduüm. Wat we doen of niet doen tijdens deze training, wat we doen of wat we opgeven, hebben een betekenis die verder gaat dan zichzelf

Laurence


​Saturday after Ash Wednesday
 
Hunger for power, in any of its multiple forms, domestic, sexual or political, is perhaps the deepest human craving. If we so often feel dissatisfied and restless it is because this hunger conflicts so directly with our hunger for love. Power as we imagine it – possession, domination and control - is irreconcilable with love. The conflict between them accounts for much of interior human suffering.
 
Love is the real power. Everything else is eventually exposed as a kind of substitute. Love may be missing in our life or our capacity for love may be chronically damaged. When this is this case we seek alternatives, false gods to worship in place of persons to love, positions, possessions or projects. No doubt many great works of art and political achievements have resulted from this transference from love to power, born from deep, unsatisfied human longing. These may have incidentally brought much joy and many benefits to others.  But equally, this dysfunction in the human soul has caused immeasurable social disruption and often triggers huge regressions in the path of human evolution.
 
The lonely tyrant, in any field of human endeavour, may be ruthlessly cruel in the process of acquiring and holding onto power. At the same time they reveal – especially as power drains away from them – the pathos of loneliness caused by the transfer of our attention to a false god. If we witness the last moments of a tyrant’s fall from power – whether in a family or on the stage of global politics – and see their pride and prejudice crumble, revealing a vulnerable and neglected child; and if we then feel only a cruel glee at their humiliation, we are showing ourselves to be likely addicted to false power as much as they were.
 
The narrative of Lent unfolding in scripture and liturgy builds up to the most intense and transformative story every told and passed down the generations. Over the three days of the paschal mystery the falseness of the power-lust is stripped away. Innocence not tyranny is humiliated and rejected. But extreme vulnerability, like the sun breaking through dark clouds, reveals the one and only true power to be the divinity of love,.
 
Easter is an amazing, annual opportunity to reset our lives on the axis of true priorities. It displays in heroic but simple terms the meaning of love on a cosmic, not an egotistically romantic, scale. Because of Easter bunnies and public holidays celebrating nothing, this opportunity is barely even recognised let alone embraced.
 
That is why we train in Lent for the three day marathon of the Triduum. What we are doing or not doing during this training, what we take on or what we give up, have meaning beyond themselves.

---