6 april

​Onlangs ging ik naar een lezing bij de presentatie van het nieuwe boek van een vriendin van mij, die in een klein dorpje woont in East Anglia. Rosamond Richardson heeft al verschillende boeken geschreven over het platteland, aangaande de culturele geschiedenis van wilde bloemen, bomen en omtrent voeding. Zij houdt veel van wandelen. Ze schrijft vanuit een plaatsje dat vertrouwen wekt en je graag beter zou leren kennen. Haar lezing ging over vogels en meditatie, hoewel ze nooit het woord meditatie vernoemde.
 
Verbazend genoeg had ze slechts heel recent de wereld van de vogels ontdekt. Gedurende een periode van persoonlijk leed bracht deze wereld haar een verruiming van bewustzijn, een nieuwe relatie met de natuurlijke wereld (waarvan Aquinas zegt: “Het is de primaire en meest perfecte openbaring van het goddelijke) en een nieuwe bron van heling. Zoals een echte kruidendokter je zal vertellen: ‘als je iets van de natuur weet, zal je meer en meer ontdekken dat de natuur de bron is van gezondheid.’
 
Rosamond’s nieuw boek – mijn aanbeveling voor de laatste week van de Vasten, bijzonder voor degenen die vinden dat het al religieus genoeg is – is ‘Wachtend op de albino Heggemus: hoe Vogels je Leven kunnen veranderen.’
 
Haar schrijven over het platteland en de vogelwereld die zij daar heeft ontdekt, openbaart ons, haar lezers, meer over de volle ervaring van de schepping, dan eender welke natuurdocumentaire op TV. Het toont dat woorden veel krachtiger zijn dan duizend beelden, nochtans geloven we door onze media-dolle wereld het omgekeerde. Ze is, zoals ze toegeeft, een bezige, door nieuwsgierigheid gedreven persoonlijkheid. Ze ging ook hardlopen. Maar de vogels leidden haar naar het contemplatieve wandelen en het genieten van rustig, geduldig en stil wachten.
 
In haar lezing leerde ik dat het werkwoord ‘kuieren’(saunter) wat wandelen betekent op een trage, ontspannen manier, flaneren, in telgang , afgeleid is van het Franse ‘sainte terre’ of ‘heilig land’. De pelgrims die naar het heilig land liepen om er de heilige plaatsen te bezoeken waar Jezus leefde, onderwees, leed en stierf, kuierden daar rond. Ze gingen niet naar Gatwick of Newark om te shoppen, te drinken en consumeren terwijl ze op een overvol vliegtuig wachten, om dan in de volgende luchthaven de bus te nemen naar het hotel. Zij kuierden. Het  groeiende aantal moderne pelgrims op de Camino de Compostella – die we weldra hopen te  verwelkomen in Bonnevaux, wat op die oude weg is gelegen – ontdekken dit opnieuw.
 
Alles in de moderne cultuur gaat om versnellen. Dit heeft natuurlijk vele voordelen. Maar we verliezen ook veel in het proces. Vertragen maakt open. Dit leerde Rosamond bij het ontdekken van de nachtzwaluwen. Het zijn nacht-actieve vogels met een uitgebreide en aangrijpende zang. Geluidstechnici hebben 1900 noten per minuut gemeten, wat aantoont hoe beperkt ons menselijk gehoor is. Evenzeer het visuele: onaards de gestroomlijnde schoonheid van een vogeltje ter grootte van een kleine valk, fantastisch, elegant en mysterieus.
 
Wandelen is niet stoppen. Stil zijn is niet onproductief of afgescheiden zijn.  Rosamond heeft veel geleerd van Thoreau, de 19de eeuwse radicale Amerikaanse natuuronderzoeker, die de spirituele waarde van het wandelen kende, wiens wijsheid vervat is in het Latijnse spreekwoord ‘solvitur ambulando’ – wat ruwweg vertaald betekent: ‘opruimen door wandelen.’
Dus, als je een nieuwe Vastenoefening nodig hebt, probeer eens het wandelen. Als je je te rusteloos of gestresseerd voelt om te mediteren, ga eens naar buiten voor een wandeling. En als hulpje: zeg de mantra, luister naar de vogels, ’s morgens en ’s nachts.
 
Van harte, Laurence Freeman