4 maart

De schrift vraagt geen letterlijke maar een literaire interpretatie. De letterlijke interpretatie is simplistisch omdat ze alles weergeeft in twee dimensies, goed of kwaad. Dit zijn de twee meest populaire dimensies voor mensen die hun godsdienst beleven als een beschermend bolwerk tegenover God, en niet als een vorm van aanbidding.In een tweedimensionale werkelijkheid hebben ze God eigenlijk helemaal niet nodig. Ze hebben voldoende aan de schrift en hun zelfgemaakte wetten, opgesteld om hun eigen interpretatie te formuleren en te verdedigen. Maar deze tocht van veertig dagen daagt dit soort religie uit, zodat de transcendente dimensie kan ontluiken.
"Weer nam de duivel hem mee op een hoge berg en toonde hem alle koninkrijken van de wereld in hun heerlijkheid. “Dit alles zal ik je geven” sprak hij “ als je neerknielt en me aanbidt”. Jezus sprak tot hem “Ga weg van mij, Satan! Want er staat geschreven:”De Heer uw God zult gij aanbidden en Hem alleen dienen”.Toen verliet de duivel hem en engelen kwamen en verheerlijkten Jezus.(Mt.4:8-11)"
Na hebzucht of ijdelheid is het egoïsme, de derde vorm van bekoring, de ergste.In politieke termen uitgedrukt is dit het onderscheid tussen een maatschappij gestoeld op corrupte zelfbediening of op een eerzuchtig machtssysteem, en een maatschappij die circelt rond een narcistische demagoog die elk zwakker ego in de ban houdt en verlamt. Zoals elke beul ooit heimelijk gekwetst werd, is deze demagoog in een uitbarsting van boosaardigheid zoveel afschrikwekkender omdat hij vanuit een bepaald gezichtspunt zo lachwekkend is.
Meditatie is de tocht van veertig dagen doorheen de woestijn waar we op een veilige manier de volslagen leegte van dit ego kunnen doorzien. Dan overvalt ons een gevoel van ontroering en uiterste tederheid. Het duistere duivelse ego verbrokkelt en de goede engelen worden bevrijd. Ze zitten niet langer verstrengeld in de gekristalliseerde machten van de zelfzucht. Vrij zwermen ze uit, zoekend waar ze goed kunnen doen, bedroefden troostend, luisterend naar mensen, hongerigen voedend, eenzame zielen terugvoerend naar de gemeenschap.
Als je zulke dingen in het dagelijkse leven ergens ziet gebeuren – een klein gebaar van vriendelijkheid in de metro, een glimlach waar je een norse blik had verwacht, iemand die een tweede kans krijgt – dan voel je dat hier een kracht werkzaam is. Deze kracht overstijgt de mensen van vlees en bloed, die deze goede daden stellen. Toch is er geen zichtbare boodschapper ( “angelos” betekent “boodschapper”). Er is slechts de elementaire, eeuwige boodschap van menselijke goedheid die van de ene persoon aan de andere meegedeeld wordt.

De evangelist Lucas vermeldt hier de onheilspellende boodschap :”de duivel verliet hem om later terug te keren”. Maar vooraleer dat geschiedt...kennen we de beproevingen waarvoor we ons de volgende dagen zullen moeten hoeden.