25 maart

Ik gaf een vrouw een rondleiding in een huis dat ze goed had gekend. Toen we bij een gewone slaapkamer kwamen stopte ze en keek er met zichtbaar diepe gevoelens naar. Ik liet haar mijmeren en toen ze besefte dat ze haar gevoelens had getoond verontschuldigde  ze zich. Toen legde ze uit, in het begin wat beschroomd, dat dit de kamer was waar ze zwanger raakte van haar eerste kind. Voor haar was het geen gewone kamer. Voor mij was het een moment om het bijzondere in het alledaagse te zien, vanuit een ongewoon gezichtspunt.
Er is niets bijzonder aan 25 maart, behalve dat het de dag is (in Bijbelse tijd) waarop Jezus werd ontvangen. We erkennen dit in het feest van de Aankondiging toen Gabriel op bezoek kwam bij Maria en zij haar instemming gaf om overschaduwd te worden van de heilige Geest. Precies 9 maanden later is het Kerstdag. Wie denkt vandaag aan Kerstmis, behalve mensen van de verkoop afdelingen?
De dagen van onze feitelijke conceptie gaan meestal ongemerkt voorbij en misschien (ik weet het niet zeker) kunnen ze ook niet precies worden berekend. Toch zijn het onmiskenbaar belangrijke momenten in onze reis van de Zijns-geest van God, waar we voor eeuwig leven, naar  het  aardse en tijdelijke bestaan.
Betekenis, net als waarheid, verschijnt. Het komt niet kant-en-klaar en keurig van etiket voorzien in onze schoot vallen. Een deel van ons neigt er naar om vaste punten en antwoorden te willen hebben en ziet betekenis alleen in de verklaring van zaken. Maar de diepere geest weet dat betekenis gaat over verbindingen; en hoe meer verweven en uitgebreid het netwerk van verbindingen, des te groter de ervaring van betekenis. En dat vraagt tijd. Op een MBO school gaan  de leerlingen netwerken als ze de tijd van het eindexamen naderen. Dit wordt steeds belangrijker voor ze en kan stressvol worden als ze niet genoeg bruikbare contacten kunnen maken om hun carrière te beginnen. Soms denk ik wel eens dat ze te hard proberen.
Een netwerk van betekenisvolle contacten kan niet worden gebouwd op een of twee ontmoetingen. Vertrouwen is de ander leren kennen voorbij de charme(of wat anders) van hun persoonlijkheid. Het moet kunnen groeien en rijpen. Groei is niet een bedenksel maar een organische proces, dat afhankelijk is van de omgeving en de gebeurtenissen die wij toevalligheden noemen. Iedere relatie, zelfs de meest oppervlakkige,  opent voor ons een parallelle wereld van mogelijke verbindingen, die we het best  tegemoet kunnen  treden met lichte tred. Want pogingen om snel te grijpen kunnen de verbindingen beschadigen en juist wantrouwen geven. Veel van de intimiteit die leeft en groeit is gebaseerd op onthechting en de wijsheid van de juiste afstand houden.
De vastentijd wordt gekenmerkt door dezelfde gewoonheid  die ervoor zorgde dat de dolende Israëlieten bij tijd en wijle tot afgodendienst vervielen. Het is een dagelijkse les in de kunst van het leven van binnenuit, vanuit de diepere laag onder de oppervlakte. Meditatie, wat in feite Vastentijd en Pasen in zich verbindt, leert ons de betekenis van een half uur zitten, waarin niets gebeurt, niet weg te wimpelen. Zoals John Main zei ; dat heeft de voorkeur.  “In meditatie”, zei ,  “gebeurt er niets en als er toch iets gebeurt, negeer het dan. “ Er is duidelijk een paradox en een betekenisvolle grap verborgen in deze verhelderende opmerking.
 
Van harte, Laurence Freeman