16 maart

​Week 2 Donderdag van de Vasten
Lees deze e--mail in je browser
                                             
De Vasten geeft ons de kans om het leven te zien als meer dan  louter het hoofd bieden aan  problemen, meer dan een eindeloze opeenvolging van probleemoplossingen. Vooral wanneer we gestresseerd zijn lijkt het wel zo, want dan lijkt de tijd te krimpen, wordt energie verdund in korte uitbarstingen van onvolkomen aandacht en een gevoel van falen en het missen van een belangrijke afspraak wordt met de dag sterker. Helemaal niet verwonderlijk dat burnout vandaag zo vaak een probleem is in veel geledingen van onze maatschappij.
Als we denken dat het leven bestaat uit een exponentiële reeks van problemen die schreeuwen om onze afnemende aandacht dan zijn we echt de verkeerde richting uit aan het gaan. Een Chinees gezegde met een verbluffend voor de hand liggende waarheid zegt’ als je door blijft gaan in de richting waar je naar toe gaat dan ga je ook aankomen daar waar je naar toe gaat’. Met andere woorden, bekeer  en geloof het goede nieuws: of anders ga je voorbij de rand van de klif. Bekering is een verandering van richting, zo redden we ons van onheil.  
Waarom zien we het leven niet als een kunstwerk in plaats van het leven te zien als onmogelijk problematisch? De drie pijlers van de Vasten leren ons  om deze levenskunst te ontwikkelen en dit niet alleen voor deze speciale periode waar we ons toeleggen op vereenvoudiging en focus maar voor ons hele verdere leven. Het resultaat van elke kunst is schoonheid.
Te laat heb ik u bemind, Schoonheid zo oud en toch zo nieuw. Zie, ik keek naar buiten maar je was binnen. Ik storte mij op de mooie dingen die je gemaakt hebt. Augustinus beschrijft zijn grote ommekeer als de ontdekking van de natuur van de schoonheid. Net als Dostoevsky zag hij schoonheid als een persoonlijke verlossing. Het hoofd biedend aan de chaotische uitdagingen van zijn tijd drukte de russische mysticus het zelfs scherper uit: de wereld zal gered worden door schoonheid.
Noch technologie, noch ideologie, noch politiek, noch macht of economische groei maar schoonheid. Dit kan niet louter esthetische schoonheid zijn of enkel kunst, muziek of poëzie, noch enkel de schoonheid van de natuurlijke wereld die zowel de kunstenaar als de mysticus beroeren en opvrolijken maar die onzichtbaar blijft voor diegenen zoals Augustinus voor zijn bekering, die afgesloten zijn van hun innerlijkheid.
Schoonheid is de doorbraak van het geheel in een deeltje. Het doorbreekt de regels. Het is uitzonderlijk. Het kan gebeuren in een gedicht of bij een stukje muziek, bij het zien van  een mooi gezicht of het horen van een mooie stem, maar evenzeer in een gebaar of een morele daad die ons verbaast en verheugt en ons ’wow’ laat zeggen ‘ hoe mooi(en onverwacht) dit te doen’. We zijn ondersteboven van schoonheid omdat we het niet kunnen fabriceren, het kan enkel gecreëerd worden en creatie is de bron van  verwondering.
Van harte, Laurence Freeman