Dinsdag van de Goede Week

We zijn de retraite van de Goede Week gestart op Bere Island. Dit verklaart gedeeltelijk de laattijdige aflevering van deze dagelijkse reflectie – waarvoor ik mij wil verontschuldigen bij het prachtige team vertalers in onze communiteit die het verder verspreiden in 10 verschillende talen.

Ik heb het zeer gewaardeerd dat vele lezers van deze dagelijkse reflectie de tijd namen om mij hun commentaren toe te sturen. Dat laat me beseffen dat we allen deel zijn van één grote conversatie. Het woord ‘conversatie’ roept gewoonlijk de betekenis op van een gezamenlijk gesprek, maar dit is een onnauwkeurige verklaring – ik geloof van in de 16de eeuw. Zijn originele betekenis wordt aangereikt in de Regels van Sint Benedictus, de gelofte van ‘conversatio morum’, verandering in waarden en levenswijze.

Primair gaat conversatie over zich keren naar een gezamenlijk iets, het trainen van de aandacht op een gemeenschappelijk punt en ‘samen leven’ op die wijze van kijken en zien. (Kijken is niet altijd zien. Maar je moet altijd eerst kijken voor je echt kan zien wat is.)

Deze Goede Week zijn we in conversatie met elkaar en ook met het geweldige verhaal van de laatste dagen van Jezus. De Christelijke geschriften zijn echter geen sutra’s of upanishads. De grote intellectuele en theologische geloofsreflecties over de persoon van Jezus kwamen pas later.

Het hart van de conversatie van deze week is een verhaal. Het blijft puzzelen waarom de evangeliën, de belangrijkste geschriften van het Christendom, blijkbaar een buitenproportionele aandacht geven aan het einde van Zijn leven. Maar, wanneer we de laatste dagen terug oproepen van iemand die we lief hadden, begrijpen we waarom: de betekenis van het leven en de liefde wordt het duidelijkst wanneer ze het meest kwetsbaar en fragiel is. Dit leert meditatie ons als we ons leeg laten maken.

With Love,

Laurence.