Derde zondag van de vasten

Het evangelie voor deze derde zondag (we zijn half-weg) van de vasten komt uit Lucas 13: 1-9. Het geeft ons een glimp van de Jezus uit het midden oosten. Christenen die gevoelig zijn zouden deze passage beter overslaan omdat het onderricht hier nogal hard is. En niet- Christenen zullen het aandachtig moeten lezen, of ze vinden het op een of andere manier een intolerante verhaal. Met dergelijke passages heb ik altijd het gevoel (natuurlijk kan ik het niet bewijzen) dat ofwel degenen die de verslaggeving van het onderricht deden of dat een slechte vertaling verantwoordelijk is voor de hardvochtige taal . Ik ben er van overtuigd dat het niet altijd gemakkelijk was om naar Jezus te luisteren en zijn woorden konden best scherp zijn, maar de indruk van verwerping, uitsluiting en wrede bestraffing lijkt me vreemd voor zijn persoonlijkheid alhoewel ze in zijn tijd en cultuur algemeen waren.
Hij zei ‘ als u zich niet bekeert (berouw toont), zult u allemaal, net als zij, omkomen, verwijzend naar verschillende groepen die gedood werden door de Romeinen of stierven in natuurrampen. Als we de betekenis van bekering (berouw tonen) verstaan zien we wat Jezus wilt zeggen. Er is dood en rampspoed als ons hart gesloten blijft voor de waarheid en hard blijft tegenover de anderen. De mens kan niet overleven en zal zichzelf vernietigen als we verzuimen ons om te keren en toegeven dat we menselijk zijn, feilbaar en onvolmaakt. Wanneer het publiek imago van volmaaktheid of aantrekkelijkheid ons werkelijk zelf- bewustzijn wordt hebben we onze ziel verloren. Dus in deze passage maakt Jezus gewoon zijn punt die hij elders maakt op een grafische manier. Hij is een groot leraar en trekt onze aandacht door zijn stijl.
En ook onderwees hij door parabels, eenvoudig, elliptische gezegden met een zekere wijsheid aangepast aan de verschillende geesten van zijn toehoorders. Deze is over een vijgenboom die geen vruchten wou dragen en veroordeeld om louter de grond uit te putten en de ruimte in te nemen waar een goede boom zou kunnen geplant worden. De eigenaar vroeg de tuinman hem om te hakken maar de tuinman smeekte met succes de boom nog één jaar te laten staan en zien of hij kon gered worden. Immers, je kan je inbeelden, dat hij er al heel veel werk had ingestoken. In de traditie wordt Jezus vaak beschreven (en werd er ook al eens verkeerdelijk voor aangezien) als een tuinman. Dus hier zouden we Jezus kunnen identificeren met de tuinman om tijd te winnen voor de leef – vormen waar hij van hield. De landeigenaar kan gezien worden als het karma, de onverzoenlijke, koele kosmische wet van oorzaak en gevolg. Maar het is, hoe dan ook, geen definitief oordeel als het kan herroepen en opgelost worden door de hogere kracht van vergeving.
Als gewoonlijk kennen we het einde van het verhaal niet – heeft de tuinman de boom gered door hem vruchtbaar te maken? Het is ons niet verteld wat er verder gebeurt, het zijn wij die het verhaal mogen afronden, op voorwaarde dat we de wijsheid ervan verstaan en ernaar handelen. Eigenlijk is het verhaal troostend (geruststellend). We hebben nog veel tijd ( nog drie weken vasten). De gevolgen zien van zich niet bekeren, niet vruchtbaar zijn, niet groeien zoals we zouden moeten, is verontrustend( zorgwekkend), zelfs angstaanjagend. Maar een kracht groter dan vertrouwen (geloof), groter dan wat we denken te verdienen, is werkzaam in ons, staat aan onze zijde. Beeld je in wat de tuinman zou zeggen tegen de vijgenboom als hij meer meststoffen geeft en hem liefdevol snoeide.
Tenslotte, misschien is het evangelie van vandaag niet zo R-rated( niet voor gevoelige toehoorders) als ik aanvankelijk dacht.

With Love,
Laurence Freeman