5 maart

Het woord 'contemplatief' kan in onze cultuur rekenen op een grote mate van vertrouwen. Het klinkt ' niet-religieus ' en verwijst toch naar een diepe innerlijke ervaring los van de verstikkende associatie met begrippen en verbeelding. Aquinas zei dat de contemplatie het eenvoudige genieten is van de waarheid.

Het woord heeft nochtans een zeer specifieke en diepzinnige betekenis. Het woord is tegelijkertijd onstoffelijk en toch fysiek. 'Templum' verwijst naar de ruimte op de aarde onder het uitspansel waar de priester of de augur speurden en nauwkeurig zochten naar betekenisvolle aanwijzingen door wijzigingen in de omgeving of in de offerdieren. Uit deze tekenen zou hij kunnen opmaken welke richting de ontwikkeling uitging of zich voorbereiden op wat de toekomst zou brengen. Tempel betekende oorspronkelijk niet een gebouw, een gedegen belichaming van het spirituele, maar wel de open ruimte waar iets onmeetbaars en ongrijpbaars plaats greep.

Bij de mediteerder echter, met zijn dagelijkse contemplatieve training, is deze ruimte die hemel en aarde verbindt, binnen in hem, in de tempel van zijn hart. De wijzigingen waaruit wij lering trekken kunnen subtiel en nauwelijks merkbaar zijn, maar in de buitenwereld worden ze aanwezig en ervaarbaar.

'Con' (-templatie) beduidt dat dit werk de vrucht is van een gemeenschappelijke inspanning. Hoe leeg de ruimte ook mag lijken, hoe eenzaam die aanvoelt, in feite zijn we niet alleen. De lege ruimte, de armoede van geest en meditatie is vol van mogelijkheden en zinderend van intimiteit.
De geest van de contemplatie gaat verloren als we te veel constructies aanbrengen in deze open ruimte. Intimiteit vereist een ruimtelijkheid waarin vereniging kan plaatsvinden.

De vasten is de tijd waarin we ons kunnen ontdoen van deze onnodige constructies in de templum van ons hart. Bij aanvang is het lastig om iets te verliezen, iets los te laten, iets af te breken en inwendig weer ruimte te scheppen. Maar eenmaal we de smaak te pakken hebben, willen we er niet meer mee ophouden.



With love

Laurence Freeman