22 februari

Ik ben net voor een paar dagen alleen op Bere Island geweest. Het weer was prachtig. Als we tijdens de vasten het Gloria niet zingen tijdens de eucharistieviering, dan deed het weer het wel. Het zonlicht en het plotseling tevoorschijn komen van kleuren en vroege lente geuren, enkele vroege narcissen, de zachte wind, een kalme zee en dit alles in prachtige ononderbroken veranderende kleur, geur en lichtschakeringen. Het is moeilijk te geloven dat stormen, weken aan een stuk, de kust hier zo geteisterd hebben voor ze verder trokken naar de rest van Europa. Of dat er hier mensen zijn die pijnlijk rouwend en geconfronteerd met een lege stoel, al meer dan dertig jaar leven met de afwezigheid van een partner.

Aan de ene kant moet je het prachtige weer aanvaarden en het inademen en buitengaan en wandelen, zo lang het duurt, en het morgen loslaten wanneer de regen terugkeert. We weten niet altijd hoe lang het zal duren. Misschien is het makkelijker om in ‘het nu’ te leven en volledig wakker te blijven en niet naar de voorspellingen te kijken. Aan de andere kant moet je een metgezel laten gaan, de toekomst tegemoet zien zonder hem en nog groeien in de groeiende betekenis van hun aanwezigheid. In beide gevallen, gaat het over loskomen en een herontdekking van de gave van de dingen, de stroom van de werkelijkheid die wij niet kunnen bevriezen en ontdooien zoals we willen.

Eenvoudige plaatsen zoals Bere Island - ik hoop dat jij jouw plaats hebt en niet alleen aan andere mensen zegt dat ze er één moeten hebben – zijn geen vlucht voor de werkelijkheid. Het zijn volledig diepe, menselijke en elementaire manieren van leven in het ‘nu’ moment, maar met een gevoel van de heerlijkheid van het leven dat alles omvat. In dat besef is er geen slecht weer. Maar als het slecht is en je denkt 'hoe kunnen mensen hiermee weg’, dan weet je het antwoord.

Ik hoorde dat de meditatie groep die hier elke week samenkomt, bij regen of zonneschijn, nu ook enkele kinderen telt die mee komen mediteren. Moge uw vasten voor jullie ook zo’n tijd zijn.

With Love
Laurence Freeman