16 maart

Er wordt in onze tijd veel gesproken over geluk. Het is waar dat we in de eerste wereld een hoge prijs betalen voor onze overvloed en de hoge niveaus van comfort en gemak, en vaak is geluk en een rustige geest een deel van de prijs.
Ik heb vaak medelijden met studenten omdat hun levens al zo vroeg lijken te worden aangetast door stress, ongerustheid, aanvallen van paniek en slapeloosheid op hun steile pad naar succes. De dagen van ontspannen studie, toen men voor zijn plezier kon lezen en zijn eigen gewone problemen en vragen over leven en identiteit kon onderzoeken, is lang voorbij. De academische wereld is gedreven en studenten worden gekwalificeerd in plaats van opgevoed. Ons recente Meditatio Seminar gericht op wetenschap hield zich bezig met deze dringende vraag voor onze moderne cultuur.
Het is dan ook niet verbazing wekkend dat daar waar een leegte is er een product verschijnt om die leegte te vullen. Geluk wordt tegenwoordig voorgesteld als iets wat we kunnen bereiken door een cursus te volgen, iets te kopen, tijd te nemen de Everest te beklimmen of in te schrijven op meer T.V. zenders. Leefstijlafdelingen van kranten vloeien over van adviezen van experts en consumenten- weetjes over hoe je het meeste uit het leven kunt halen. Zij bieden begerenswaardige rolmodellen aan en hun dure smiles verleiden ons hen na te doen.
Soms suggereert zelfs het arme oude christendom, met minder glamour maar met grote ernst, dat het antwoord om weer gelukkig te worden wordt gegeven wanneer we dit of dat geloven, het een en ander opgeven, en natuurlijk naar de kerk te gaan. In het algemeen zal het een beter product hebben, maar gewoonlijk werkt deze manier van marketing alleen omdat het zo slecht is. In een wereld van glit en glamour en hoge media standaarden staat de kerk tenminste voor iets anders.
Ik merk, dat mensen opkijken wanneer hen verteld wordt dat meditatie hun problemen niet oplost. Als je schulden hebt voordat je gaat mediteren, zal je na het mediteren ook nog schulden hebben. Misschien laten ze een glimp zien van een andere reden om iets te doen dan de reden waarvan zij overtuigd waren dat het de normale was. De meest voorkomende reden is eigenbelang en zelfvervulling.
Hoe adverteren wij de tijdloze waarheid dat geluk aan diegenen ten deel valt die hun bewustzijn laten uitstijgen boven het ego, het ego niet groter maken? Op zoek naar geluk is het opgeblazen ego het ergste lot van al. Hoe herinneren we er aan, dat geluk ten deel valt aan hen die zich bekommeren om het welzijn van anderen?
Misschien hebben enkele van de handige middelen die we in de vastentijd hebben geprobeerd, deze perceptie voor ons gescherpt. Als dat zo is, dan zullen zij ons ook geholpen hebben ons voor te bereiden op wat de komende dagen, in het heilige spel van het liturgisch seizoen, ons zullen leren over het geheim van geluk.

With Love,
Laurence Freeman.