16 februari

Als ik niets anders te doen had, zou ik tevreden zijn met in het klaslokaal te staan en de kinderen in te leiden in de meditatie. Met hen te mediteren en te luisteren naar hun commentaren. Maar voornamelijk ook om hun stille vrede en gelukzaligheid gade te slaan bij het geraakt worden door het ‘teken’ van het koninkrijk in henzelf en hun zelfloos verdiepen van het bewustzijn.

Om eerlijk te zijn dat zou niet de beste manier zijn, of de beste manier om een nieuwe generatie het bewustzijn van hun aangeboren gave voor contemplatie bij te brengen. Daarom leiden we leraars op in de hoop dat deze wijsheid zichzelf zal inbedden in de cultuur van de school. Maar als je ooit twijfelt aan de wijsheid van meditatie, ga dan in een klas staan en mediteer met de kinderen.

Verlies gedurende de vasten de eerste van uw drie doelstellingen niet uit het oog : om meer de eenvoud te beleven, meer ‘kind’ te worden. De volwassen natuur van uw problemen en gecompliceerde leefsituaties kunnen je bedrukken en je doen denken dat uw vermogen tot eenvoud ver weg is. Je zal het gevoel krijgen dat je moet wachten tot je pensioen en vroege seniliteit om het terug te vinden. Dit is in feite verkeerd. Zelfs midden in de zorgen - en stresssituaties van het leven, in angst en in twijfel is de eenvoud toegankelijk.

Het gewicht van onze zorgen kan zeer groot zijn - ziekte, schuld, pijnlijke relaties, falen, ontgoocheling, verslaving, eenzaamheid, stomme stoten uithalen. Steek al deze zaken in één zak en noem het ‘zonde’. Maar versta het woord ‘zonde’ niet zoals we het gewoonlijk doen: het overtreden van regels en er straf voor verdienen, het verliezen van Gods goedkeuring (of van de parochieraad).
Zonde is, in het Grieks letterlijk vertaald, het doel missen - het doel, waarvan Gregorius van Nyssa en de geschriften van Paulus zeggen dat het altijd in beweging is.

Hoe raak je een bewegend doel? Door te bewegen met dezelfde snelheid en er alle aandacht aan te geven. Er een tandem mee te vormen. Als we dat doen, denken we dat we moeten versnellen. In feite moeten we juist vertragen. We denken dat we de complexiteiten van het leven moeten begrijpen en beheersen, maar in feite is het nodig dat we er op een eenvoudiger manier naar kijken door er enige afstand van te nemen. Alleen dan kan de doorn er uitgetrokken worden.

Dat is juist wat meditatie doet voor ons, wanneer we onze gedachten terzijde leggen, voornamelijk de gedachten aan pijnlijke zaken die doornen zijn geworden in ons vlees. Het is eenvoudig, maar niet gemakkelijk. We kunnen het, maar we kunnen het niet alleen doen.
With Love,
Laurence Freeman