11 februari

De Christenen zijn niet de enigen die een speciale tijd hebben voor spirituele ontwikkeling. Boeddhistische monniken , nl. de Theravadas hebben de Vassa of regenretraite, wanneer ze – bij de aanvang van de moesson - hun reizen opgeven en gedurende 3 maand thuisblijven. De monniken wijden meer tijd aan meditatie, studie en het onderwijzen van de jongere monniken. Ook leken intensifiëren hun spirituele praktijken en goede werken (o.a. eten geven aan de monniken).

Moslims respecteren de Ramadan, de maand waarin de Koran werd geopenbaard, door niet te drinken of te eten tussen zonsopgang en zonsondergang. Dit is bedoeld om hun focus op het gebed te hernieuwen. Ze proberen niet alleen om de Koran op te zeggen, maar ook boosheid en boosaardigheid te vermijden. Terwijl ze minder eten, voeden ze zich meer met spiritueel voedsel.
Geseculariseerde westerlingen vermijden deze religieuze invalshoek door minder transcendente motieven en gaan een periode op dieet, volgen een cursus of doen aan sport.
Christenen zijn geïnspireerd door het bijbels symbool van de woestijn als plaats van zuivering, het herleiden tot het essentiële en ontmoeting met God. Dit duurt 40 dagen (46 als je er de zondagen bijtelt; wat voor sommigen geen vastendagen zijn aangezien de dag der Verrijzenis dan altijd wordt gevierd). Het is een voorbereiding op het Paasmysterie, zodat elkeen Pasen bewuster en efficiënter kan binnentreden. Het is ook een nabootsing van de 40 dagen (een geheel getal) die Jezus in de woestijn doorbracht en waar hij beproefd werd door trots, macht en zelfredzaamheid door verschillende aanvallen van het ego maar terug te voorschijn kwam: gesterkt , gezuiverd en voorbereid voor zijn levensmissie.

In een cultuur van beroemdheden maken we idolen van diegenen die met succes een uniek publiek imago opbouwen dat afgunst opwekt bij de massa. Sportpersoonlijkheden, acteurs en rocksterren zijn een voorbeeld van ‘opvallen in de massa’, zodat de massa hun stijl en zelfs hun ideeën kan nabootsen. Beroemdheid is dus in tegenspraak met zichzelf, nabootsen wat uniek zou moeten zijn.


Spirituele voorbeelden zijn geen beroemdheden, zowel omdat ze geen interesse hebben in roem als omdat ze blij zijn geïmiteerd en overtroffen te worden. Het zijn wijzen – wijze onderzoekers die in harmonie leven met hun omgeving en het welzijn van anderen als eerste prioriteit stellen. “Ik ben niet gekomen om de wereld te oordelen, maar om hem te genezen. “Ik ben gekomen zodat je de volheid van het leven kan hebben”, is zoals Jezus het uitdrukt. Ze zijn niet zelfbewust bezig met hun eigen prestaties of kijken niet naar hun eigen scores. Ze onderwijzen zeer bewust, het onbewuste voorbeeld van de ziel van het altruïsme.
De Vasten-pelgrims zouden gelukkig moeten zijn zulk een leraar te imiteren en daardoor de obstakels en gehechtheden te doorbreken, alsook de slechte die hen hinderen. Het gewoontes voorbeeld en de leer van Jezus volgen: zijn inkeer en zijn frekwent inruilen van activiteit voor contemplatie, van de markt voor de woestijn, is deel van onze vastendiscipline en zeker in de dubbele polsslag van de dagelijkse meditatie.

Laurence Freeman.