Derde week van de Advent

Hier op het noordelijk halfrond naderen we de nadir van het jaar, 21 december, de kortste dag. Nadir komt van een Arabisch woord dat 'tegenovergesteld' betekent, en verwijst hier naar het punt recht tegenover het zenit, dat het hoogste punt in de hemelse sfeer is. Het aardige van tegenstellingen is dat als je helemaal tot het einde komt, je de ander tegenkomt die op je afkomt - en dat is waar het bij Advent ook om gaat.
 
Als je op het zuidelijk halfrond bent, is dezelfde datum de langste dag. Vanaf dit punt worden de dagen lichter of donkerder, langer of korter. Diep in een noordelijke winter is het moeilijk te geloven dat de dagen echt langer worden, maar zo is het wel en uiteindelijk moet je het geloven. Dus ook in de cyclische revolutie van ons eigen leven, gaat het opstijgen over in een nieuw begin en perioden van duisternis en hopeloosheid genereren een nieuwe dageraad. Het enige wat we hoeven te doen is de koers aanhouden, volharden tot het einde, en de transformatie gebeurt. Zoals de rabbi zei: 'God verwacht niet dat we volmaakt zijn, maar we mogen niet opgeven'.
 
Johannes zegt dat 'God licht is en dat er in God helemaal geen duisternis is' (1Joh 1,5). Dit is een fundamenteel christelijk inzicht in de goddelijke paradox waar tegenstellingen verenigd zijn. Voor elke uitspraak die we over God doen, moeten we het tegenovergestelde toestaan. Wat zo vaak lijkt op een vijand, een verstoorder of een ontkenning wordt al snel verworpen. Maar in ons ongeduld en onze onzekerheid missen we het opspringend effect wanneer de tegenstellingen elkaar ontmoeten en een echte vereniging tot stand brengt. God die licht is, is ook volledige duisternis, die 'niemand ooit heeft gezien of kan zien' en leeft in een licht waar 'niemand zelfs maar in de buurt kan komen' (1Tim 6:16). 
 
Als de vereniging van tegengestelden is God licht en duisternis. Deze vereniging is de absolute aard van de vrede, niet zoals de wereld haar geeft, maar zoals God haar boven alle begrip uitstrooit.  We bereiden ons voor om de geboorte van Jezus te vieren bij het kaats- punt (clash van tegengestelden), wanneer het kortste groeit en het donkerste lichter wordt. Ja, God openbaart zichzelf, maar Hij verbergt zich ook in wat Hij openbaart. Dit gebeurde toen de Godheid zich in de mens Jezus stortte. Sommigen vingen een glimp op, sommigen raadden het, anderen zagen het even, maar konden niet vertrouwen op wat ze voelden. Anderen waren geschokt en bang voor wat er in hen geopenbaard werd. Die angst voor licht leidt tot de grootste van alle afwijzingen van de werkelijkheid.  Het kerstverhaal bevat de duistere schaduw die door een intens licht wordt geworpen wanneer het wordt geblokkeerd.
 
Helpt deze ontmoeting met de paradox ons om ons te bewegen naar 'verlichting'? Zeker, we bidden, mediteren, handelen, denken en praten om beter te kunnen begrijpen. Ben je zeker? Misschien mediteren we niet zozeer om het mysterie duidelijker te zien of beter te begrijpen, maar om het mysterie te worden, door te delen in de natuur van God. Verlichting gaat niet over het zien van het licht, maar over het worden van het licht. 
 
In onze donkerste dagen kunnen we het licht van onze eigen geest uitzenden en uitstralen, dat nooit minder is dan het goddelijke licht. Dit licht dringt door in onze donkerste momenten en daden. Aan het einde van de cyclus is het licht onweerstaanbaar. De duisternis kan dit niet langer verdragen - en dat is wat Kerstmis gelukkig maakt.
Laurence 

 
Third Week of Advent
 
Here in the Northern hemisphere we are approaching the nadir of the year, December 21st, the shortest day. Nadir comes from an Arabic word meaning ‘opposite’, referring here to  the opposite of the zenith, which is the highest point in the celestial sphere. The nice thing about opposites is that when you get all the way to the end you meet the other coming towards you – which is what Advent is about too.
 
If you’re in the southern hemisphere, the same date is the longest day. From this point the days get lighter or darker, longer or shorter. It’s hard to believe, deep in a Northern winter, that the days are really getting longer but they are and eventually you have to believe it. So also in the cyclical revolution of our own lives, ascends merge into new beginnings and periods of darkness and hopelessness generate a new dawn. All we have to do is stay the course, persevere till the end, and the transformation happens. As the rabbi said, ‘God does not expect us to be perfect but we are not allowed to give up.’
 
St John says that ‘God is light and in God there is no darkness at all’ (1Jn 1:5). This is a fundamental Christian insight into the divine paradox where opposites are united. For every statement we make about God we have to allow for the opposite. What seems so often like an enemy, a disrupter or a negation is quickly rejected. But in our impatience and insecurity we miss the bounce effect when the meeting of opposites brings about a truly happy marriage. God who is light is also complete darkness, whom ‘no one has ever seen or can see’, living in a light that ‘no one can even come near’ (1 Tim 6:16). 
 
As the union of opposites, God is light and darkness. This union is the absolute nature of peace, not as the world gives it’ but as God pours it out beyond understanding.  We prepare to celebrate the birth of Jesus at the bounce-point when the shortest grows and the darkest becomes lighter. Yes, God reveals himself but He also hides in what He reveals. This happened when the Godhead poured himself into the human vessel of Jesus. Some glimpsed, some guessed, some saw for a moment but couldn’t trust what they felt. Others were shocked and frightened at what was being revealed within them. That fear of light leads to the greatest of all rejections of reality.  The Christmas story contains the dark shadow cast by any intense light when it is blocked.
 
Does this encounter with paradox help us to move into ‘enlightenment’? Surely, we pray, meditate, act, think and talk so we can better understand. Or do we? Perhaps we meditate not to see more clearly or understand the mystery better so that we can better become the mystery, by sharing in the nature of God. Enlightenment is not about seeing the light but becoming the light. 
 
In our darkest days we can emit and radiate the light of our own spirit, which is never less than the divinising light. This light penetrates our darkest moments and deeds. At the end of the cycle, light is irresistible. Darkness can bear to resist no longer - and that is what makes Christmas happy.

---