advent 2017 - week 1

Eerste Zondag van de Advent
 
Dit is de eerste van vier adventsreflecties gebaseerd op de zondaglezingen.  De Advent is een periode op zichzelf en de aanloop naar Kerstmis. De beste voorbereiding is de lezing van de schriftpassages zelf. Daarom hebben we die hier ook in een ander tekstvak opgenomen. Het is goed om met die reflecties een week aan de gang te gaan. Laat ze diep insijpelen samen met de schrifteksten , zo wordt het voor jou een unieke Advent. 

Eerste zondag van de Advent
3 december 2017
 
Lezingen: Jes. 63: 16b-17,19b, 64: 2-7; Ps. 80, 1 Kor 1: 3-9; Mar. 13: 33-37 (B-jaar)
 
Profeten zijn geen waarzeggers, waarbij we heimelijk hunkeren om te weten wat er zal gebeuren - of dat we denken dat we in de toekomst kunnen voorspellen. Jesaja is een profeet en zijn gave aan ons is geen voorspelling maar een oproep - een urgente - om echt volledig aanwezig te zijn. Hij is iemand die God heeft ervaren en God niet uit zijn hoofd kan krijgen - hoewel hij, net als elke andere God-gelovige, soms vrij zou willen zijn van God. Jesaja gaat daar mee om door deze kritische vraag van God te stellen: 'waarom laat je ons afdwalen van je wegen en laat je ons hart verharden?'
 
We zullen geen definitieve antwoorden krijgen op dit soort vragen, maar alleen al vragen helpt krachtig om het menselijke dilemma op te helderen. Als God God is - goed, liefhebbend, zorgzaam voor ons - waarom ontsporen we dan zo gemakkelijk, zo meedogenloos en zo vaak? Waarom Syrië? Waarom mensenhandel? Waarom politieke gevangenen en martelingen? Waarom offshore belastingparadijzen? Trouwens, waarom de verhardende verdeeldheid in en tussen Amerikaanse en Europese politiek?
Bij het begin van de Advent is dit een goede vraag die we best levendig houden om ons hiervan in toenemende en niet in afnemende mate van bewust te worden.  'Advent' betekent dat er iets aankomt en goed of slecht, het komt regelrecht op ons af.
 
Jesaja verlangt naar een tijd waarin we 'aandachtig zijn voor jou in alle dingen die we doen', in plaats van voortdurend te vergeten dat 'wij de klei zijn en God de pottenbakker.' Dus misschien ligt het antwoord op het menselijke falen om menselijk te zijn niet in God, maar in ons en dan vooral in onze vergeetachtigheid.
 
Dus, vandaag en gedurende deze hele Adventstijd, heeft Jezus twee woorden voor ons: wees waakzaam, wat betekent: lever een inspanning om te zien, acht te slaan, om de dingen van verschillende kanten te bekijken, om te allen tijde alert te zijn. Waakzaamheid is een oude deugd. Het gaat daarbij niet om dat je meer woorden, plannen, rapporten, vergaderingen en projecties zou gaan gebruiken. Als we waakzaam zijn, zullen deze genadig worden verminderd en onze besluitvorming en samenwerking aanzienlijk worden verbeterd. Waakzaam zijn betekent tegelijkertijd gefocust blijven en ons bewustzijnsveld verruimen. Als deze balans verloren gaat, raken we ofwel verstrooid of obsessief. Dan valt alles in duigen.
 
Dus het antwoord op de vraag van Jesaja is geen antwoord, maar een reactie. Die reactie is een gedragsverandering, een praktijk. De mantra coördineert dat voor de mediterende. Het teken waar we naar moeten zien, is wat Paulus, in de tweede lezing van vandaag, met spontane dankbaarheid waarneemt: 'Dank zeggen dat ons geen enkele spirituele gave ontbreekt.' Het is waarlijk allemaal hier en nu gegeven, als we het maar kunnen zien.
 
(Ik zocht naar Marcus Hoofdstuk 13 om de Griekse tekst te controleren en ik googelde 'Mk 13'. De zoekopdracht toonde me een 'handmatig geladen geweer van een scherpschutter ' gebruikt door de US Seals. Dat is één soort van waakzaamheid, maar niet degene waaraan we zouden moeten werken tijdens de Advent.)

Laurence
SCHRIFTLEZINGEN VAN DE ZONDAGEERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT 2 en 3 DECEMBER 2017
EERSTE LEZING Jes., 63, 16b-17. 19b; 64, 3b-8
Uit de Profeet Jesaja
Gij Heer zijt onze Vader, Gij onze Verlosser en uw Naam is eeuwig! Waarom Heer liet Gij ons van uw wegen afdwalen zodat ons hart verstokt werd en U niet meer vreesde? Keer U weer tot ons omwille van uw dienaren. Omwille van de stammen die uw eigendom zijn. Scheur toch de hemel open en daal af en de bergen zullen beven voor uw aanblik. Gij alleen zijt God en Gij staat bij al wie op U durft hopen. Gij komt hen tegemoet die met vreugde gerechtigheid beoefenen, die bij al wat ze doen aan U denken! Vertoornd waart Gij op ons maar wij volharden in het kwaad: hoe zouden wij ooit redding kunnen vinden? Wij allen waren als onreinen, onze goede werken als kleding door stonden bevuild; Als bladeren zijn we afgevallen en de wind van onze zonden heeft ons meegevoerd. Niemand die er aan dacht uw Naam aan te roepen, die op U zijn vertrouwen durfde stellen: Gij had immers uw aangezicht van ons afgewend en Gij had ons prijsgegeven aan onze zonden. Toch zijt Gij, Heer, onze Vader; Wij zijn het leem, Gij de boetseerder: Wij zijn slechts het werk van uw handen. Blijf niet eindeloos op ons vertoornd, Heer en wil onze ongerechtigheid niet voor altijd indachtig zijn: Zie op ons neer: wij zijn uw volk! Zo spreekt de Heer.
TWEEDE LEZING 1 Kor., 1,3-9
Uit de eerste brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Korinte.
Broeders en zusters, Genade en vrede voor u vanwege God onze Vader en de Heer Jezus Christus! Steeds weer zeg ik God dank voor zijn genade die u in Christus Jezus is gegeven. Want in Christus zijt gij, naarmate zijn getuigenis bij u ingang vond, in ieder opzicht rijk begiftigd met alle gaven van woord en kennis. Op dit punt komt gij niets tekort, terwijl gij vol verwachting uitziet naar de openbaring van onze Heer Jezus Christus. Hij zal u ook doen standhouden tot het einde zodat u geen blaam treft op de dag van onze Heer Jezus. God is getrouw, die u geroepen heeft tot gemeenschap met zijn Zoon onze Heer Jezus Christus. Zo spreekt de Heer.
EVANGELIE Mc., 13, 33-37
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: “Weest op uw hoede, weest waakzaam; want gij weet niet wanneer het ogenblik daar is. Het is er mee als met een man die in het buitenland vertoeft. Bij het verlaten van zijn huis heeft hij aan zijn dienaars het beheer overgedragen, aan ieder zijn taak aangewezen en de deurwachter bevolen waakzaam te zijn. Weest dus waakzaam, want ge weet niet wanneer de heer des huizes komt, ‘s avonds laat of midden in de nacht, bij het hanegekraai of ‘s morgens vroeg. Als hij onverwachts komt laat hij u dan niet slapend vinden. En wat Ik tot u zeg zeg Ik tot allen: weest waakzaam!” 


​
Engelse tekst:
Advent Week One (December 3rd  Is 63:16b-17,19b, 64:2-7; 1Cor 1:3-9; Mk 13:33-37)
 
Prophets are not fortune-tellers, much as we secretly crave to know what’s going to happen – or to think that we could see into the future. Isaiah is a prophet and his gift to us is not a prediction but a reminder – an urgent one – to be really, fully present. He is someone who has experienced God and can’t get God out of his mind – although, like any God-believer, at times he would like to be free of God. Isaiah deals with this by asking this searching question of God: ‘why do you let us wander from your ways and let our hearts harden?’
 
We won’t get final answers to this kind of question, but just asking helps powerfully to clarify the human dilemma. If God is God – good, loving, caring for us – why do we go off-track so easily, so ruthlessly and so often? Why Syria? Why human trafficking? Why political prisoners and torture? Why off-shore tax havens? For that matter, why the hardening divisions associated with American and European politics? As Advent begins, this is a good question to keep fresh and to keep our waiting increasingly, not decreasingly, conscious. ‘Advent’ means that something is coming and, good or bad, is heading straight for us.
 
Isaiah yearns for a time when we would be ‘mindful of you in our ways,’ rather than constantly forgetting that ‘we are the clay and you the potter.’ So perhaps the answer to the human failure to be humane is not in God but in us and especially in our forgetfulness.
 
So, today and throughout this season, Jesus has one word for us: watch. It means make an effort to see, take heed, look both ways, be alert at all times. Watchfulness is an ancient virtue. It does not mean packing in more words, plans, reports, meetings and projections. If we are watchful these will be mercifully reduced and our decision-making and collaboration greatly enhanced. To watch means simultaneously keeping focused and expanding our field of awareness. If this balancing act is lost, we become either distracted or obsessive. Then everything falls apart.
 
So the answer to Isaiah’s question is not an answer, but a response. The response is a change in behaviour, a practice. The mantra coordinates that for the meditator. The sign that we are watching is what Paul, in today’s second reading, observes with spontaneous gratitude: ‘giving thanks that we do not lack any spiritual gift.’ It’s really and presently all given if we can but see it.
 
(I was looking up Mark Chapter 13 to check the Greek text and googled ‘Mk 13’. The search showed me a ‘bolt-action sniper’s rifle’ used by the US Seals. That’s one kind of watchfulness but not the one we should work on during Advent.)

---