advent 2016 - tweede week

Vorige week hebben we de advent gezien als een oplichten van verlangen. Wij, mensen vol verlangen, ervaren groei door zelf-overstijging en door de transformatie van ons verlangen; van wat we willen en hoe we dat nastreven. Tenslotte merken we dat we niet slechts verlangen naar wat we zelf prettig vinden, maar ook naar het geluk van de ander. Door deze zelfkennis groeien we naar het koninkrijk, vrij van de zelfzuchtige baan van ons zelf-geconstrueerde lijden. De katalysator voor deze transformatie is het voortschrijdend inzicht dat we verlangd worden door een liefde die onze wildste fantasie overstijgt.
 
Advent is de tijd van ervaren hoe dit verlangen voorbij de reikweidte van onze verbeelding naar ons toe suist met de zoetheid van een majesteitelijke stilte. Dit blijft echter poëzie totdat we gaan mediteren. Dan wordt het ervaring, maar dan wel voorbij alles wat we normaal verstaan onder ervaring. De vroege christelijke denkers die de basis legden voor deze theologie veranderden daarmee onze antropologie. Hoe we God verstaan verandert met hoe we onszelf ervaren. Zo schreef St.Gregory Nazianzen in de 4e eeuw dat in Jezus het Woord van God tot zijn eigen beeld wordt in de mens, "om zich te verenigen met een intelligente ziel.....om te zuiveren in gelijkwaardigheid". Dit inzicht helpt om ons het mysterie van het Christelijk geloof voor te stellen van binnen uit en tegelijk als een uiterlijk gebeuren.
 
God neemt de menselijke vorm zelfs aan voorbij de horizon van het kosmische gebeuren. Maar diezelfde horizon is er ook in het diepste en helderste mysterie van de menselijke ziel. En zo kunnen we dus spreken over twee geboorten van het Woord- zowel eeuwig in God als in onze tijdgebonden ziel. En die geboorte komt in drie golven, in het grote Begin van alle dingen, in Bethlehem op een onbekend moment en op het onvoorspelbare einde der tijden. De uitdaging van de Advent in dit jaar 2016 van de Heer is om dit alles te zien in tegenstelling met de "Black Friday" hysterie, met klatergoud en met kerstbomen op de pleinen- of liever dit alles scherp van elkaar te onderscheiden.
 
Deze komst van God in de mens, van buiten en van binnen, is de grote revolutie van menselijke intelligentie. Als we dit eenmaal zijn gaan zien zijn we nooit meer dezelfde. Het herdefinieert kracht en zwakte, rijkdom en armoede, tijd en eeuwigheid. Met andere woorden, "het Woord werd vlees", veroorzaakt een explosie van de paradoxale realiteit. We kunnen nooit meer antwoorden vanuit simpele dualiteit. We zijn ondergedompeld in een werkelijkheid dieper dan die van het atoom.
 
We worden hiertoe bijna net zo aangetrokken als we het vrezen. Maar in deze Advent en de ontmoeting met wat tot ons komt ontdekken we de vreugde van te zijn, van de vrijheid van liefde en van de grote heerlijkheid het leven te delen met de bron in onszelf.  
 
In Amazonia is er een rak waar twee grote rivieren, de Amazone en de Rio  negro samen komen. Die samenvloeiing is dramatisch, de zwarte rivier en de zandkleurige rivier. Over een afstand van 6 kilometer stromen ze naast elkaar zonder te vermengen, door de verschillen in temperatuur en in stroomsnelheid. Maar uiteindelijk herkennen ze elkaar als water en worden ze één.

---