meditatief 62

​De os en de ezel, die stille getuigen van de geboorte van het Kind in de stal van Bethlehem, zijn wellicht verstandiger dan wij, die door ons praten het goddelijke verstoren.  Ten overstaan van het wonder van Kerstmis past alleen stilzwijgen. Als er toch wat gezegd wordt, kunnen die woorden er geen aanspraak op maken het onverklaarbare te verklaren, ze kunnen alleen proberen duidelijk te maken dat het kerstmysterie totaal ondoorgrondelijk is.
 
De herders op de weiden in de buurt van Bethlehem mogen iets wonderlijks beleven als de engelen zich in schitterende heerlijkheid aan hen vertonen en het grote dat gebeurd is verkondigen.  Heel de hemel wordt aanwezig op aarde, voor één ogenblik.  Maar weldra zijn de engelen verdwenen, de bovenaardse glans verdwijnt en de nacht wordt weer koud en donker. Toch is er iets van beslissende betekenis gebeurd in de harten van de herders.  Ze laten de hemel achter zich om op zoek te gaan naar het teken dat de engelen beloofden.  Het kind dat ze vinden is niet bijzonder opzienbarend, en de heerlijkheid van de Heer die ze buiten op de weiden mochten zien, is verborgen in de arme stal en de voederbak met het kind. Alles is zo alledaags.
 
Er zijn veel wonderen en mirakels gebeurd in de geschiedenis van het christendom.  Maar als het ongelooflijke gebeurt dat God mens wordt, vindt dat in de grootste eenvoud plaats, zonder sensatie.  Er zijn geen bijzondere wonderen nodig. Het feit zelf, God die mens wordt, is het grootste wonder.  Een wonder zo groot, zo ongehoord, dat zelfs de eeuwigheid ontoereikend is om het te begrijpen.  Maar voor God is het zo vanzelf-sprekend, zo natuurlijk, dat Hij er geen behoefte aan heeft er ophef over te maken.