meditatief 50

Benoit Standaert

Wandelen is een kunst. Ooit kenden we die kunst maar we zijn haar verleerd.
 
Het werkwoord ‘wandelen’ staat echter centraal in veel filosofische scholen, in boeddhistische oefeningen, in het levenswerk van Jean-Jacques Rousseau, in de kern van de Joodse spiritualiteit, de Halakha.  Denk maar aan het kostbare werkwoord ‘peripatein’ dat in het Nieuwe Testament telkens terugkomt om
de eigen christelijke levenswandel te typeren: ‘Wandelen in de Heer.’
 
We lopen, we rennen, we racen, we zijn op trektocht, we ‘joggen’ gedisciplineerd, maar wie ‘wandelt’ er nog echt?  De man met zijn hond die er elke avond nog even uit moet: zou het de hond zijn die het hem leert, ja, die hem verplicht tot een heel natuurlijke avondwandeling?
 
Bewust wandelen, onbezorgd en aandachtig, is een hele kunst.  Iedereen zou dagelijks een half uur aan deze rite moeten kunnen besteden. Waar zullen we dan vooral op letten? Dat ons hoofd leeg is, los en vrij van bekommernissen, dat onze aandacht ons het liefst ‘onbevangen’ vergezelt wanneer we het
wandelen weer willen aanleren.
Laten we, gaandeweg, de ademhaling op het spoor komen.  Rustig, en steeds dieper uitademen, onbezorgd over het inademen, dat er wel zal komen, hoe dan ook.
Ons lichaam is gewicht: bewust wandelen is dit gewicht overzetten van het ene been aan het andere, elke voetzool stevig en volledig op de grond afdrukkend.
De aandacht is vrij, open, de ogen proberen niets te fixeren, de oren zijn aandachtiger dan ooit, de huid registreert de frisheid van de wind, de neus onderscheidt wat er allemaal in de lucht hangt aan bloesemgeur, walm of ‘duft’.
Geven en nemen, binnen en buiten, stilte en stem, hemel en aarde, heen en terug, ik en al het andere, dichtbij en ver weg, vlug en traag: de wandeling bewerkstelligt een verzoening tussen vele polen die deel uitmaken van ons leven en het bepalen.        
 
Je kunt bij elke wandeling en wandelpraktijk drie etappes onderscheiden: het langzaam op gang komen, het verwerven van een basisritme en weer bewust vertragen bij het thuiskomen.  We zullen in het begin wellicht allemaal moeten afleren om op onze horloges te kijken: er zijn geen minimumvereisten, je
kunt je gemiddelde prestatie niet verbeteren of één of ander record breken. 
De proef op de som is dat je na een wandeling fitter bent, duidelijk minder moe, vrijer in hart en gedachten en dat je weer geconcentreerd kan werken.
 
Traag en bewust wandelen richt je persoon op een nobel doel.  Je stemt je volledig af op met aandacht bewegen en in die toestand ontmoet je het goddelijke, zuiver en onvoorwaardelijk.
​