meditatief 36

Etty Hillesum

8 juni 1941, zondagmorgen, half 10.
 
Ik geloof dat ik het maar zal doen: ‘s morgens voor het begin van het werk een half uurtje ‘naar binnen slaan’ en luisteren naar wat er binnen in me zit. “Sich versenken” Je kunt het ook mediteren noemen. Maar van dat woord ben ik nog een beetje griezelig. Maar waarom eigenlijk niet?
Een stil half uur in jezelf. Het is niet genoeg alleen maar je armen en benen en alle andere spieren te bewegen, ‘s morgens in de badkamer. De mens is lichaam en geest . En zo’n half uur gymnastiek en een half uur ‘meditatie ‘ kunnen samen een breed fundament van rust en geconcentreerdheid leggen voor de hele dag.
Maar het is niet zo eenvoudig zo’n ‘stille Stunde’. Dat wil geleerd worden. Alle kleinmenselijke rommel en franje zou dan moeten worden weggevaagd vanbinnen. En er is per slot altijd zo’n hoop onrust voor niks in zo’n klein hoofd. Verruimende en bevrijdende gevoelens zijn er ook wel, maar de rommel is er altijd doorheen. En laat dat dan het doel zijn van mediteren: dat je vanbinnen één grote, ruime vlakte wordt, zonder het geniepige struikgewas, dat het uitzicht belemmert. Dat er dus iets van ‘God’ in je komt, zoals er in de Negende van Beethoven iets van ‘God’ is. Dat er ook iets van ‘Liefde’ in je komt, niet zo’n luxe-liefde van een half uurtje, waar je heerlijk in zwelgt, trots op je eigen verheven gevoelens, maar liefde, waar je iets mee kan doen in de kleine dagelijkse praktijk.
 
ETTY HILLESUM
​