Meditatief 312

Ton Lathouwers

​Eigenlijk wordt tegenwoordig iedereen geroepen om een monnik te zijn; iedereen ondergaat de woestijnervaring, of hij wil of niet. De roep is algemeen. De westerse wereld ondergaat een diepe, spirituele ervaring en brengt het er, tot dusver, niet al te best van af. 

Het is dit klimaat van chaos, dit woestijnlandschap, deze tijd van desintegratie die een genade kan zijn. De oude monniken die de woestijn in trokken vonden precies deze ervaring. Alles wat ze hadden gekend, hadden geloofd, waarin ze vertrouwen hadden gehad, viel in deze wildernis uit elkaar. Geconfronteerd met de woeste aanval van chaos neigden ze tot wanhoop, want ze ontdekten dat het geloof dat ze hadden te zwak was om zo’n grote ‘demonische’ opwelling te dragen. Toch baden ze in hun smart om geloof. En geloof werd hun geschonken. 

Als er op dit ogenblik iets nodig is, zijn het kluizenaars, die de weg weten in de woestijn. Mensen die begrijpen wat daar aan de hand is, het kunnen interpreteren, ermee om kunnen gaan. In deze tijd een monnik zijn is dus eigenlijk: een mens van het ogenblik zijn. Er is geen mens die noodzakelijker of nuttiger is. De woestijn is de wereld van de monnik en tegenwoordig is de wereld een woestijn.

---