Meditatief 265

​De mantra leren zeggen is leren sterven en vooral leren de eeuwige gave van ons zijn leren aanvaarden - dat alles in één handeling.
Het is leren dat elke dood een sterven is aan begrenzingen en dat, als we kunnen sterven aan onszelf, we kunnen opstaan voor de grenzeloze vrijheid van de liefde.

Want de liefde is de scheppende energie van het heelal en het creatieve centrum van ons zijn. Om dat centrum te vinden, moeten we verder gaan dan ons egocentrisme en moeten we sterven aan alles wat voorbijgaat. Terwijl we deze reis samen met anderen ondernemen, gaan we binnen in de waarheid dat de werkelijkheid geen laatste verwezenlijking is maar een dynamische ervaring van de overgang van het zelf naar de ander. Pas wanneer we ons leven verliezen, vinden we het.

De wonderlijke schoonheid van het gebed is dat het opengaan van ons hart even natuurlijk is als die van een bloem. Opdat een bloem zich zou kunnen openen en bloeien, volstaat het om ze te laten zijn. En als wij gewoonweg zijn, als we stil en roerloos worden en blijven, kan het niet anders of ons hart opent zich. En dan kan de Geest niet anders dan zich uitstorten over heel ons zijn. Precies daarvoor zijn wij geschapen.

---