meditatief 242

Rowan Williams

Als God zelf op een menselijke manier communiceert, door het leven en spreken van Jezus, {…} dan moet er een taal zijn die wonderlijk is, onthullend, transfigurerend, die ons naar het hart der dingen voert.
Als we het woord vinden dat ons in het gebed verankert, de mantra die ons stil maakt {….}, ontdekken we iets van de genade en de kracht van echte taal die ons afstemt op Gods communicatie, in een relatie die op een of andere manier zowel spreken als zwijgen is. {…} Zinvolle woorden hebben tijd nodig om te rijpen, ze moeten komen uit de diepte en dus uit de stilte. Taal is geen kwaad, maar door de manier waarop we haar gebruiken, gaat vaak veel verloren als we beginnen te praten. Hier is een van de meest ‘veelzeggende’ verhalen over dit thema.

Er werd over abt Apollo gezegd dat hij een leerling had die Isaak heette en volledig was onderricht in alle soorten goede daden. Hij had de gave om zonder onderbreking te bidden tijdens de viering van de eucharistie. Als hij naar de kerk kwam, liet hij niemand bij zich. Hij zei: Alles is goed op zijn eigen tijd, maar er is een tijd voor alles.'
Zodra de liturgie voorbij was, vluchtte hij alsof hij wegrende van een brand en haastte zich terug naar zijn cel.

Op het einde van de eucharistie is het de gewoonte dat de broeders een stuk brood en een beker wijn krijgen, maar deze man wilde die niet ontvangen. Het was niet dat hij zijn broeders bij het liefdemaal de rug wilde toekeren, hij wilde gewoon het ononderbroken gebed voortzetten dat hij had ervaren tijdens de viering van het Sacrament.

Op een bepaald moment werd hij ziek. Toen de broeders dat vernamen, kwamen ze hem bezoeken en toen ze daar bij hem zaten, vroegen ze: ‘Abba, waarom vlucht u weg van de broeders op het einde van de liturgie?’

Hij antwoordde hen: ‘Ik loop niet weg van de broeders, maar van de boze spelletjes van de demonen. Als je in de open lucht staat met een brandende lamp in de hand, waait de wind de lamp uit. Zo gaat het ook met ons. Als we buiten onze cellen blijven rondhangen terwijl we verlicht zijn door de heilige Geest, dooft de Geest in ons uit.’
​

---