meditatief 240

Ik had dorst en jullie hebben Me te drinken gegeven,
Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen. 

Kan je mededogen aanleren? Kan je zoiets in een reglement gieten? Na enkele schokkende, bijna ongelooflijke voorvallen van bruutheid tegenover weerlozen en ouderen in verzorgingsinstellingen, werden cursussen opgestart en werden de regels strikter gemaakt. Iemand ondernam iets. (Pas na een ramp zeggen we: 'Iemand zou er iets aan moeten doen.')

Misschien kunnen training en regulering het basisbeginsel dat we anderen geen schade mogen berokkenen versterken. Maar mededogen is meer dan een gedrag. Het gaat over de manier waarop zaken gedaan worden. Het is de basishouding die de manier kleurt waarop we ons tegenover onszelf en anderen gedragen. En de werkelijke bron van mededogen is niets minder dan het ware zelf, het onherleidbare 'ik' waarin het ego volledig is opgelost en onzichtbaar geworden, geen schaduw werpt.

Wanneer ons handelen voortvloeit uit dit niet-geografische punt van pure identiteit, dan leeft er geen bezorgdheid over hoe iets overkomt, zelfs niet of iets goed of slecht valt in de ogen van anderen. Mededogen is een zuiver handelen dat ontspringt aan de zuiverheid van het hart. Het wordt gedreven door de kracht van een gulheid die te volkomen en te vervullend is om zich zorgen te maken over wat men zal terug krijgen.

Klinkt zoiets als een meditatie? Zeker, het is meditatie. Wanneer het ware zelf aan zet is, dan is alles wat gedacht en gedaan wordt een vorm van meditatie. Tot dat moment moeten we leren, en dat steeds opnieuw, om geconcentreerd te blijven en eenvoudig. We moeten herinneren wanneer we vergeten. Het leerproces bestaat uit het reciteren van de mantra. De mantra zeggen met heel je hart, grootmoedig en puur, oriënteert je in een richting die niet op jezelf gericht is. Het geeft de toon aan voor alles. Meditatie leert ons vol mededogen te zijn, omdat ze zelf mededogend is.

---