meditatief 24

Laurence Freeman

​“Augustinus zegt dat contemplatie de eenvoudige vreugde in de waarheid is.  Waarheid is alles wat is.  Wij zijn in staat om vreugde te beleven door de vreugde van het zijn te ontdekken in alles wat is.  Wij vinden dat op een eenvoudige manier.
Het woord ‘eenvoudig’ of ‘simpel’ is belangrijk wanneer je meditatie wil verstaan.  ‘Simpel komt van het woord ‘simplex’, een woord gebruikt door kleermakers.  Wanneer een stuk stof ontvouwen of open was, heette dit ‘simplex’: eenmaal gevouwen, noemde men de stof ‘duplex’.  Naarmate men de stof vouwde, werd zij dus ‘complexer’.  Onze geest of ons bewustzijn is meestal in een zeer complexe staat, waarbij één vouw van bewustzijn zich plooit over de andere.  Wij reflecteren over onszelf, reflecteren zelfs over onze reflecties.  Waneer wij mediteren gaan we juist ons bewustzijn ontvouwen zodat het volledig open, volledig simpel en eenvoudig wordt.  De simpele vreugde van de waarheid.
Eén van de beelden van gebed die Jezus ons geeft, is dit van een kind.  “Tenzij je eenvoudig wordt als een kind, kan je het Koninkrijk Gods niet binnengaan.”  De grote kwaliteit van het kind is namelijk dat het volledig in het nu-moment kan leven.  Het kan vreugde beleven aan de waarheid, aan eenvoudige dingen, in het ‘hier en het nu’.  Wanner we ouder worden, en dus complexer, beginnen wij dingen te verlangen, d.w.z. wij beginnen onszelf te projecteren in de toekomst.  “We zullen morgen gelukkig zijn, wanneer wij hebben wat we willen; nu kan ik niet gelukkig zijn, want ik heb niet wat ik wil, …”  Dergelijke complexe staat van verlangens beleven wij allemaal.  Wij moeten onder ogen zien, en er ons doorheen werken, wanneer wij willen bidden op een eenvoudige manier.  Je zou kunnen zeggen dat de contemplatieve ervaring eenvoudig het binnengaan is in het nu-moment. Dit nu-moment is hier en nu.  Het is enkel in het nu-moment dat wij het Koninkrijk Gods kunnen binnengaan, dat wij God kunnen ontmoeten, vinden, kennen en liefhebben.  De grote bijbelse ervaring van God is ‘Ik ben’.  Dit was de naam die Hij zich gaf en aan Mozes meedeelde.  ‘Ik ben’; niet ‘ik was of ik zal zijn’, een God van levenden, niet van doden.  Enkel door binnen te treden in dit nu-moment, kunnen we volledig deze levende God ontmoeten.”