meditatief 224

Broeder Alberic


Nederigheid
We zitten middenin de nederigheid op onze zaterdagmiddagen. We zijn al ‘Neder-landers’ en dan moeten we nog ‘neder-ig’ ook worden. Maatstaven duiken direct op in de discussie over nederigheid. Wat voor soort auto is nog nederig, wanneer begint het patserig te worden? Mensen zonder auto zitten er intussen zwijgend bij. Het duurt meestal even voordat allen hun spontane gedachten over nederigheid hebben kunnen spuien. Iedereen voelt wel aan: dit alles is het NIET. Een heel gewoon proces, dat je eerst door allerlei oppervlakkige gedachten heen moet voordat je aan de grens komt van ‘hé, hier gaat het over’. Merkwaardig genoeg lokt nederigheid méér stofwolken van gedachten op dan menig ander gegeven.
Hoe zie ik het zelf? Nederigheid is voor mij de beweging die God maakt in Jezus Christus. Een beweging waardoor God heel dichtbij komt. Een beweging die weerstand oproept. Want de beweging die God maakt in Jezus gaat zo diep de menselijkheid in, en zelfs de ‘onmenselijkheid’, dat ik daar niet in mee wil. Troostrijk is dan te lezen in het evangelie dat eigenlijk iedereen daar last van heeft, zowel de leerlingen van Jezus als zijn tegenstanders proberen de weg van Jezus van zich af te houden. Vandaar dat Benedictus de koe bij de hoorns wil vatten en ons leven als een ladder schildert waarlangs we langzaam kunnen groeien in nederigheid. Wie die beweging van God in Jezus mee-maakt zal op gegeven moment helemaal in die beweging van God opgenomen zijn. Wie daarvan geproefd heeft zal alle weerstand in zichzelf voelen wegsmelten. De discussie over nederigheid krijgt dan een hele andere toonzetting. God is nederigheid, schreef François Varillon al. Hij schreef er zelfs een heel boek over. Het is niet nodig er een boek over te schrijven of te lezen. God is nederigheid, en wie nederig wordt, ‘wordt God’.

---