meditatief 201

laurence freeman



​Meditatie focust de pure stroom van licht die gefragmenteerd wordt in onze waarneming door de prisma van het ego. Dit leidt tot een nieuwe manier van zien, een wijze van waarnemen die ons dagelijks leven verenigt met onze meditatie als een geïntegreerde manier van geloven (faith als diep vertrouwen). Kijk eens naar een kind dat voor het eerst iets ziet, hoe verwonderd het is. De wereld is vol met te ontdekken wonderen en we kunnen als kind maar niet begrijpen waarom onze ouders hiervan helemaal niet onder de indruk zijn.
 
Eens was ik in een luchthaventerminal  aan het wachten op mijn bagage voor de  bagagetransportband . Het leek oneindig lang te duren en ik was ongeduldig om wat frisse lucht te gaan opsnuiven na uren vast te zitten in de benepen ruimte van het vliegtuig. Toen merkte ik een jongetje op die met een open ononderbroken aandacht naar de bagageband aan het staren was. Toen de bagage plots opdoemde schreeuwde hij in opperste vreugde en verwondering zijn vreugde uit naar zijn vader. Ik was al lang tevreden dat mijn bagage weeral eens niet verloren was gegaan.
 
Wie wordt  niet vertederd van die liefde op het eerste zicht, wie ziet er niet voor het eerst de wereld en wordt er verliefd op? Maar wij, wij zijn gradueel vergeten wat het betekent om op die manier verrast te worden omdat ons leven een routine geworden is en omdat stress en zorgen ons vervreemden van die spontane vreugde en verwondering. Zijn we dan verloren? Neen zeker niet. We kunnen die capaciteit herwinnen want eigenlijk zijn we het niet kwijt, we hoeven het enkel opnieuw te ontdekken. In de meditatie openen we ons in geloof (het vertrouwen dus) dat die oorspronkelijke onschuld er is en laten we die ook opnieuw toe. Telkens opnieuw als we gaan zitten of als we onverdeeld aandachtig zijn herstellen we van onze routineuze vreugde uitdovende ‘way of life’.

---