meditatief 188

Walter Van Wouwe


​​Beste tochtgenoten,
Als ik even terugkijk op de voorbije maanden dan heb ik de indruk dat mijn meditatiepraktijk een beetje op vakantie was. Het voornemen was er om elke dag trouw tijd vrij te maken en te groeien in de gebedsduur van de meditatietijd. Maar eerlijkheid gebied dat het zeer wisselvallig is geweest. Soms lukte het maar soms waren er zoveel geplande en onverwachte dingen dat er geen ruimte was voor meditatietijd. Ik lig daar nu zelf ook niet echt van wakker. Maar ik deed wel een leuke vaststelling. Als ik bijvoorbeeld na twee dagen zonder meditatie de meditatie terug een plekje kon geven was het dubbel genieten van de meditatietijd. Ik kon verder op de stiltegolf surfen die ik voorheen had gevolgd. Het was niet een gevoel van alles kwijt te zijn tot wat ik tot dan toe had opgebouwd maar eerder een gevoel van verder groeien.
Het is zoals bij het spel van ons Esther met de lego. Als ze aan het bouwen is en haar werkzaamheden stopt en enkele dagen later herstart breekt ze niet eerst alles af maar gaat ze zonder zorgen verder waar ze begonnen is en haar bouwwerk wordt steeds mooier. Voor mij was dit een knipoog van de Liefde van God voor ons. Hij gidst ons en supportert voor ons dat we doorstappen op weg naar het land van de innerlijke Stilte. Als een magneet wil Hij/Zij ons naar zich toetrekken. Die innerlijke vrede, dat licht, die balans en rust wil Hij ons overvloedig schenken.
De weg er naar toe is eenvoudig. Je neerzetten, je wekkertje instellen en je mantra of gebedswoord met vriendelijke liefde herhalen. Ik wil jullie allemaal aanmoedigen en uitnodigen voor een nieuwe start. Elk van ons krijgt op zijn wijze en tempo de kans om te groeien, te ontdekken, om door de drukte heen te breken thuiskomend in het land van innerlijke vrede. Een vrede die we dan ook uiterlijk delen willen met iedereen die ons pad kruist.

---