meditatief 183

John Main



​​ 
De eerste stap op onze weg naar groei tot een volwaardige persoon zal erin bestaan ons te laten beminnen. Om dit mogelijk te maken werd de Heilige Geest in ons menselijk hart gezonden: om het te raken, het op te wekken en om de menselijke geest in zijn verlossende licht te trekken. Het zenden van de Geest was een verrijzenisgebeuren, en dat is het nog steeds, even verfrissend nieuw als toen, op ‘de avond van die eerste dag van de week’, zoals Johannes vertelt. Toen de leerlingen verenigd waren achter de gesloten deuren van hun verblijfplaats, trad Jezus binnen, blies over hen en zei: ‘Ontvang de Heilige Geest.’
Onze natuurlijke lethargie en onze neiging onszelf te ontvluchten, dit alles is evenmin als de gesloten deuren een belemmering voor de Heilige Geest. De Geest is in het menselijke hart gezonden en doorleeft het goddelijke mysterie, zolang God de mens in zijn bestaan ondersteunt. Zelfs in het hart van de aartsbooswicht, als die al zou bestaan, zou de Heilige Geest nog zonder ophouden roepen: ‘Abba, Vader’.
(…)
Aanvankelijk is er slechts een vaag besef van de stuwing van de Geest in ons hart, van de aanwezigheid van de Ander waardoor we onszelf leren kennen. Door hiervoor wakker te worden door naar ons hart te luisteren wordt ons het levende bewijs van ons geloof gegeven, waardoor de vage ervaring en hoop van het begin worden bevestigd. Zoals Paulus schrijft aan de Romeinen: ‘Dit bewijs is de grond van hoop, de hoop wordt niet teleurgesteld, want Gods liefde is in ons hart uitgestort door de Heilige Geest die ons werd geschonken.’ De exuberante woorden van Paulus komen voort uit de overweldigende ervaring van zijn persoonlijk ontwaken in de realiteit van de Geest, uit de ervaring van de overvloedige vreugde die vrijkomt, de vreugde die Jezus verkondigde en op ons overbrengt door zijn Geest. Het is de overweldiging door het gebed.
 

---