meditatief 18

Laurence Freeman

We kunnen gerust stellen dat Jezus ons de contemplatie leert.  Wanneer Hij spreekt over gebed, heeft Hij het niet over uitwendige rituelen.  In feite waarschuwt Hij ons zelfs tegen de gevaren van uiterlijk vertoon in de godsdienst en in plaats daarvan beschrijft Hij essentiële elementen van contemplatie.  Hij zegt ons niet te zijn zoals hypocrieten die graag de aandacht trekken en bewondering afdwingen wanneer ze in het openbaar bidden.  Jezus waarschuwt ons tegen de valstrik van het ego, de honger van het ego naar bijval en bevestiging.  Dan zegt Hij ons dat wanneer we bidden, dat niet moeten doen met veel woorden, zoals de mensen die denken dat hoe meer woorden ze zeggen, hoe meer ze zullen verhoord worden.  Hier hoor je kritiek op de dramatiserende aspecten in gebed.  Hij zegt ons dat we zelfs niet moeten zeggen of vragen, want onze hemelse Vader kent onze noden nog voor we ze hebben uitgesproken.  Hij zegt niet dat we ons niet in woorden mogen uitdrukken –als mens hebben we er behoefte aan om ons in woorden uit te drukken- maar Hij wil ons duidelijk maken dat we dit niet moeten doen om God over onze noden in te lichten.  We moeten God niet tot andere gedachten willen brengen, en we moeten God niet vragen om te mijnen gunste tussen te komen en om me als een speciaal favoriet te behandelen.  We moeten niet marchanderen met God in de zin van: “Als jij dat voor mij doet, dan doe ik dat voor U."  In al deze eenvoudige gezegden, ondermijnt Jezus een groot deel van de dramatiek van gebed.  Vele Christelijke groepen, ook de tv-evangelisten, bouwen hun gebed en hun eredienst op dit soort dramatiseren.  Zij rechtvaardigen hun gedrag door een getuigenis te laten afleggen door iemand die plots miljonair is geworden, of door een terminaal zieke die plots genezen werd, nadat Hij naar de kerk was gegaan en God er op een bijzondere wijze had geprezen.  Zij vertellen de mensen voortdurend hoe God op die manier hun gebeden en verzoeken verhoort en hen in antwoord op hun gebed op bijzondere manier begunstigt.
Jezus vraagt ons om tijdens het gebed onze zorgen los te laten.  Hij zegt niet dat er iets mis is met een natuurlijke bezorgdheid over de problemen die het leven ons geeft, maar Hij zegt wel dat we er ons niet mogen door laten overheersen. Gebed is veel meer dan vragen om te bekomen wat we zouden willen.  Een groot deel van de angst die bij de mensen leeft, is in feite stress die voortvloeit uit het feit dat we de wereld niet kunnen veranderen zoals wij het zouden willen.  We denken dat er ergens een manier moet zijn om de wereld te veranderen, of dat we, wanneer we het juiste voorschrift zouden vinden, dan de wereld zouden kunnen genezen.  Dat is het gebed verengen tot een soort magie.  Het is zeker juist dat gebed de wereld verandert, maar pas wanneer het eerst mij verandert.  Hij die bidt moet eerst veranderen.  Jezus vraagt onze aandacht: “Zet je aandacht en je geest eerst op het Koninkrijk van God” en Hij vraagt ons om in het nu-moment te leven en daarom: “Maak je geen zorgen voor de dag van morgen.”  Dat alles vernemen we in de Bergrede en daarin zien we ook de essentiële elementen van contemplatie, namelijk: innerlijkheid, het overstijgen van woorden, vertrouwen, vrij zijn van angst, aandacht en aanwezigheid in het nu-moment.”