meditatief 16

Willi Mass

​“De vruchtbaarheid van het stil worden behoort tot de oerervaringen van de mensheid.
Benedictio vacui, de zegen van het vrij zijn van de dingen en hun lawaai, behoort tot het kostbaarste erfgoed van de spirituele traditie. Wat groeit, maakt geen lawaai.  Lawaai, bedrijvigheid en haast, zowel uiterlijk als innerlijk stoppen groei, zowel de lichamelijke als die van de ziel en de geest; ze storen de groei van de mens in zijn heelheid ...
Het lawaai valt niet alleen ons lichaam aan, maar dringt ook binnen in het subtiele verweven zijn van ziel en lichaam. Het stompt het ervaringsvermogen af, maakt de mensen niet alleen organisch doof, maar ook in hun ziel. Zo verhindert het dat de mens zichzelf waarneemt en tot zichzelf komt. Het lawaai van buiten maakt dat we onze omgeving als een aanvaller beleven, als een verstoorder van ons leven ...
De grootste schade richt deze lawaaivergiftiging aan aan het gevoeligste orgaan van de mens: zijn geestelijk vermogen om zin waar te nemen.  Daarom heeft meditatie, waarin men zich inlaat met de stilte zo'n genezende werking. De genezende stilte begint met de inoefening van rustige aandacht ...
Zo schakelen we om van gejaagdheid naar gelatenheid, van buiten-zijn naar bij-zichzelf-zijn; van scheppen naar bezinnen. Rust grijpt in het gehele organisme om zich heen, zenuwspanning neemt af, spieren worden losser, de geest wordt rustig. De mens komt tot zichzelf.
Wie tot zichzelf gekomen is, heeft zijn krachten uit de verstrooiing bijeen gebracht, verzameld en gebundeld. Nu is hij klaar om zich op een genezende werkelijkheid te richten. Genezend werkt op de mens alles wat zich volgens zijn structuur heeft kunnen ontplooien. Dit kan van alles zijn, variërend van een steen tot een gedicht of gebed. Alles geneest wat zich volgens het principe van heel-heid heeft kunnen vormen, wanneer het via rustige aandacht op ziel en geest kan inwerken. Daarom is het verwijlen bij een genezend element het centrum van iedere vorm van meditatie. Uiteindelijk kan dit er toe leiden dat de mens zich opent voor het Transcendente. Elke godsdienstpedagogie moet beginnen bij het vermogen de stem van de zwijgende Godheid te horen en het woordloze spreken van de Geest te vernemen. Is dit innerlijke oor doof, dan klinken alle uitspraken over God hol en leeg. Stilte en zwijgende aandacht stemmen het instrument waarop een ander zijn lied wil laten klinken; zij reinigen de spiegel waarin een Ander zijn Licht wil laten vallen."