meditatief 129

Anselm Grün






​



​Stilte die overal ruimte aan geeft
 
Eén criterium of we werkelijk God zoeken en niet de beleving, is de bereidheid om stil te zijn.
Wie in zijn vroomheid steeds bezig moet zijn, wie altijd iets te doen heeft, wie altijd hardop
moet bidden of zingen, wijkt niet alleen uit voor het zwijgen maar ook voor God.  Hij geeft God
een plaats in zijn gebeden en schrijft Hem voor hoe Hij moet zijn.  Maar hij is bang om God
onbeschermd te ontmoeten, zich door Hem onzeker te laten maken.
 Voor een echte ontmoeting met God is echter het zwijgend bidden nodig als de plaats waar
we ons onbeschermd aan God geven, waar we voor Hem alles in ons laten bovenkomen wat er
in ons is; het vage gevoel dat veel in ons toch niet echt klopt, het vage gevoel dat we onszelf
iets wijsmaken of dat we aan onszelf en aan God voorbij leven.
We hebben het zwijgen nodig als een weg om werkelijk één met God te worden, met de God
die ons als persoon tegemoet treedt en ons liefdevol aankijkt en aanspreekt, en met de God die
in ons is als onze diepste grond.  In dit één-zijn met God bereikt onze geestelijke weg zijn doel.
In de eenheid met God worden we ook één met onszelf, één met alle mensen en met de hele
schepping.  
Op de weg van de eenheid wordt er niets in ons buitengesloten, alles wordt aangesproken en
alles wordt in de relatie met God opgenomen, ook het donkere, ook onze schaduwzijde.
Doordat alles in ons op God betrokken wordt, kan het ook levend worden en onze liefde tot God
verdiepen.
Wie alles aan God overgeeft, zal een grote vrijheid  en levenslust, ruimte en gelatenheid in zich
ervaren, hij zal iets merken van het leven in overvloed dat Christus ons schenkt.

---