![]() Anselm Grün Stilte die overal ruimte aan geeft Eén criterium of we werkelijk God zoeken en niet de beleving, is de bereidheid om stil te zijn. Wie in zijn vroomheid steeds bezig moet zijn, wie altijd iets te doen heeft, wie altijd hardop moet bidden of zingen, wijkt niet alleen uit voor het zwijgen maar ook voor God. Hij geeft God een plaats in zijn gebeden en schrijft Hem voor hoe Hij moet zijn. Maar hij is bang om God onbeschermd te ontmoeten, zich door Hem onzeker te laten maken. Voor een echte ontmoeting met God is echter het zwijgend bidden nodig als de plaats waar we ons onbeschermd aan God geven, waar we voor Hem alles in ons laten bovenkomen wat er in ons is; het vage gevoel dat veel in ons toch niet echt klopt, het vage gevoel dat we onszelf iets wijsmaken of dat we aan onszelf en aan God voorbij leven. We hebben het zwijgen nodig als een weg om werkelijk één met God te worden, met de God die ons als persoon tegemoet treedt en ons liefdevol aankijkt en aanspreekt, en met de God die in ons is als onze diepste grond. In dit één-zijn met God bereikt onze geestelijke weg zijn doel. In de eenheid met God worden we ook één met onszelf, één met alle mensen en met de hele schepping. Op de weg van de eenheid wordt er niets in ons buitengesloten, alles wordt aangesproken en alles wordt in de relatie met God opgenomen, ook het donkere, ook onze schaduwzijde. Doordat alles in ons op God betrokken wordt, kan het ook levend worden en onze liefde tot God verdiepen. Wie alles aan God overgeeft, zal een grote vrijheid en levenslust, ruimte en gelatenheid in zich ervaren, hij zal iets merken van het leven in overvloed dat Christus ons schenkt.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurJosé Pype, Griet De Rycker, Sicco Claus, Linda van der Zwaan, Hilde Vrancken, Karel Rymen en Geert Van Malderen zochten de teksten. Archieven
Januari 2021
Categorieën |