meditatief 126

CATHARINA VISSER









​                                                              Into Great Silence
 
 
                                                   In het verborgene van ieder mens
                                                   is een cel van eenzame beschouwing
                                                   men hoeft geen monnik te zijn
                                                   om daar binnen te gaan
                                                   de stilte te groeten, te knielen
                                                   en te wachten op de ontmoeting.
 
                                                   Er zijn geluiden van vogels en wind
                                                   het ruisen van water en bladeren
                                                   de echo van voetstappen in een gang
                                                   woorden die kolken in het hoofd als wolken
                                                   schaduwen van onvermogen tegen de muren
                                                   schimmen van ontgoocheling en wrok.
 
                                                   Maar soms opent zich de stilte en wordt
                                                      ruimte
                                                   een diepe geluidloze leegte, waarin de dingen
                                                   zichzelf verliezen en weer terugvinden
                                                   in een grondeloos verstaan van hun betekenis.
                                                   Tijdloos zink ik neer into great silence,
                                                   word opgenomen in de oceaan van de Ene.  
 

---