meditatief 88

Laurence Freeman



​​Meditatie heeft iets van het betreden van een grot.  Als kind heb je op vakantie aan de kust wel eens naar grotten gezocht.  Misschien vond je op een dag een grot en raakte je geboeid door die avontuurlijke ontdekking en het vooruitzicht van mogelijke piratenschatten binnenin.  Je staat buiten in het heldere zonlicht en opeens ziet de grot er vreselijk en angstaanjagend donker uit.  Naarmate het donkerder wordt begint de schat in je verbeelding feller op te lichten.  Je betreedt de grot en meteen komt er een vreselijke angst in je op, want in het duister projecteer je nu eenmaal al de onbewuste angsten van je psyche.  Als je veel verbeelding hebt, zie je de monsters al vanuit het donker op je afkomen.  Toch voel je je onweerstaanbaar tot het nieuwe aangetrokken.
 
Meditatie heeft veel van een onweerstaanbare en vrije toegang tot het onbekende.  Telkens als we mediteren gaan we een stap verder in de grot, niet altijd met zo’n dramatische vrees, maar wel met het bewustzijn dat we het onbekende betreden.  We betreden de ene grot na de andere, ruimte na ruimte, zoveel niveaus van realiteit.  Almaar dieper dringen we door tot de kern van de realiteit waar de schat oplicht.  Altijd gaat het om een tocht in de duisternis, maar ‘het woord van de Heer is als een lamp voor onze voeten’.  De mantra voorziet onze wandeltocht van licht en verdrijft het duister dat al die angst in ons oproept.
 
Het wonderbaarlijke aan meditatie, de spirituele reis naar de grot van het hart, is dat die plaats helemaal verlicht is zodra we de opeenvolgende stappen van geloof hebben gezet en het licht in die donkere plaats heeft geschenen.  Vrees en primaire doodsangst zijn getranscendeerd.  We worden verlicht naar gelang het punt dat we op onze tocht hebben bereikt.
 
De meditatie laat daardoor de relatie zien tussen wat voorbijgaat en wat blijft.  Tot het voorbijgaande horen de duisternis en alle fantomen daarvan.  Het blijvende is het licht dat begint te schijnen.  Het is belangrijk te weten dat beide fenomenen nu eenmaal bij de reis horen.

---