MEDITEER. EN  LEEF
  • Start
  • Wat is mediteren?
    • wat is mediteren? >
      • hoe mediteren?
      • getuigenissen
      • in groep
      • faq
      • start een groep
    • start to meditate
    • 366 dagen mediteren
    • met kinderen
    • met jongeren >
      • stil
      • stiller
      • stilst
    • vorming >
      • van woord naar stilte
      • het essentiele onderricht
      • lesbrieven >
        • jaar 1
        • jaar 2
        • jaar 3
      • onderricht van John Main
    • en Francais
  • activiteiten
    • online meditatie
    • 26-28 februari - groepsleidersweekend
    • 6 maart colloquium
    • foto's en video's
  • WCCM
    • wat is WCCM?
    • activiteiten
    • John Main
    • Laurence Freeman
    • Bonnevaux
    • oblaten
    • a contemplative path through the crisis
    • Wccm media
  • inspiratie
    • nieuwsbrief
    • boeken
    • lectio
    • artikels
    • teksten advent
    • teksten vasten 2020 >
      • god is er al
    • meditatief
    • filmpjes
  • meditatiegroepen
  • contact
  • steun ons

het archief van meditatief

gratis verzonden Sinds 2006

meditatief 237

1/7/2017

0 Reacties

 
FotoJohn Main tijdens zijn studietijd in Rome
Meditatie brengt ons in de basisrelatie van ons leven. Mediteren doet dat omdat het ons binnen leidt in de intimiteit met God door de eeuwige werkelijkheid dat God ons kent en ons liefheeft. In dit kennen en liefhebben roept hij ons tot zijn.
 
Elk menselijk zijn is een antwoord op de vraag, inherent aan Gods liefde en kennen van ons. Het is het verlangen dat we Hem beminnen en kennen.
 
Maar toch kunnen we Hem niet kennen als een object van onze kennis, maar door deel te nemen aan Zijn eigen zelfkennis, Zijn leven, Zijn geest. We worden dus altijd teruggevoerd naar de oorsprong van ons zijn en dat is Zijn Liefde en kennen van ons.
 
We laten toe dat Zijn zelfkennis de onze wordt. Dit is de alchemie van de Liefde.

0 Reacties

meditatief 236

1/6/2017

0 Reacties

 
FotoJohn Main
Onze jaarlijkse voorbereiding op het feest van Kerstmis biedt een kostbare gelegenheid om ons te bezinnen op de wonderlijke context van de christelijke visie. De menswording, de geboorte van Jezus, is de openbaring van God.

God toont Zijn macht, Zijn wijsheid en Zijn liefde in de man Jezus. De menswording is als een uitstorting van God op aarde, en zoals het leven van Jezus aantoont, houdt God niets achter. De vrijgevigheid van God wordt belichaamd in de vrijgevigheid van Jezus. In Zijn leven zien we Zijn beschikbaarheid voor de menigte en Zijn medelijden met de zieken en de rouwenden. Zoals we weten komt Zijn volslagen zelfvergetelheid tot een hoogtepunt in Zijn dood aan het kruis.

Christus is geboren in Betlehem, wat een wonderlijk historisch feit is. Het is een voltooid feit. Het is voltooid in het verleden, maar nu moet Hij geboren worden in ons hart. Ons hart moet daartoe worden voorbereid. Er moet voor Hem plaats worden gemaakt in de herberg van ons hart. Dat is precies wat mediteren is: ons hart klaarmaken en openen voor de geboorte van Christus.

Omdat hij de oneindige God is, moeten we al het andere loslaten, zodat er plaats voor Hem komt in ons hart. Het mysterie is dat wanneer Hij geboren wordt in ons hart, alles samen met Hem geboren wordt. Ons hart stroomt vol van Zijn liefde, Zijn medeleven en Zijn vergeving. We weten dat we vergeven, bemind en begrepen worden door de oneindige God en door zijn Zoon, onze Broer. Vervuld van die proefondervindelijke kennis, kunnen we niet anders dan die doorgeven en delen met iedereen die we ontmoeten en met wie ons leven verweven is.

0 Reacties

meditatief 235

1/6/2017

0 Reacties

 
FotoBenoit Standaert
Laat ik beginnen met een gedicht van Ida Gerhardt (1905-1997). Het is een gedicht waarin het specifieke van wat wij nu doormaken met spiritualiteit, nog eens scherp wordt gesteld: we zitten in die opgaande lijn maar zitten ook tot op zekere hoogte tegendraads. Onze omgevende cultuur is een cultuur van de volheid en niet van de leegte, een cultuur van lawaai en niet van de stilte, van veelheid en niet van sobere eenvoud. Wanneer u spiritualiteit zoekt en nastreeft, dan moet u het karakter hebben vaneen zalm. Een zalm, waarvan we weten dat die tegen de stroom opwaarts gaat, met zijn staart het water slaat en de stroom optrekt. Ida Gerhardt is een Nederlandse dichteres die zelf geleden heeft aan het verstikkende van de omgevende cultuur waar de geest, de spiritualiteit, versmacht werd. Heel haar poëzie is, naast profetie, ook aanklacht, en tegelijk een realiseren - in de vorm van de dichtkunst - van het andere, van wat men juist zo mist in onze cultuur.
De zalmen
Zij zijn gegaan.
Na middernacht.
 Stroomop, in voortstuwende stoeten –
 stroomopwaarts: op de gronden aan. 
Waar het bereid getij verwacht
die krachtens ingeschapen moeten 
elf stroomversnellingen bestaan, 
de waterval met staarten slaan; 
die tartende de zwaartekracht 
tegen de cataract opgaan.
Het is onze roeping om tegen de zwaartekracht, “tartende de zwaartekracht”, om “tegen de cataract op te gaan”, tegen de stroomversnelling in, “en de waterval met staarten slaan”. Ik hoop dat u zich in dit gedicht herkent, en bereid bent – precies wanneer u mediteert – ‘zalm’ te zijn.

0 Reacties

meditatief 234

1/6/2017

0 Reacties

 
FotoLaurence Freeman
De Amerikaanse verkiezingscampagne liet ons op beschamende wijze zien wat ook op andere plaatsen gebeurt op politiek vlak: polarisering van wereldburgerschap en van nationale identiteit die het land verdeelt. Nationalisme steekt weer de kop op. En, zoals de geschiedenis ons al langer leert, begint nationalisme meestal in een grote euforie en met valse hoop om later te eindigen in onderlinge vernietiging.

Bestaat daar een contemplatieve respons op? Ja, maar geen sektarische of ideologische. Wel kan dit gebeuren in beschaafde gemeenschappen waar mensen in een vriendschappelijke sfeer rustig terug de diepmenselijke waarden herstellen. Gemeenschappen, die het basissysteem van contemplatieve netwerken - gevoed door stilte - ontberen, kijken aan tegen een afbrokkeling van hun gevestigde waarden. Contemplatie – rustige overweging – is immers het fundament van een beschaving.

Onlangs was ik in Venezuela, een land dat momenteel ook in ernstig verval is. Ik werd er diep geraakt en geïnspireerd door de plaatselijke meditatiegemeenschap die daar gepassioneerd de meditatiepraktijk doorgeeft; vooral aan jonge mensen. Zij bewezen me dat een contemplatieve respons op een crisis écht bestaat. En ik ben er zeker van dat de wereldgemeenschap voor christelijke meditatie in Amerika op dezelfde wijze zal reageren in deze na-verkiezingstijd  en eenheid zal proberen brengen waar zoveel verdeeldheid werd gezaaid. Want is de Amerikaanse droom niet eerder het wegwerken van de verschillen dan het creëren ervan ?
Meditatie mag echter geen vlucht zijn of het zoeken van een veilig schuiloord maar wel een manier om de pijnpunten van de wereld te benaderen met geloof, hoop en liefde. Door de meditatie leren we naar waarheid te leven. Nergens zijn we meer echt en eenvoudig dan in de stilte van de meditatie en dit beïnvloedt sterk onze manier van communiceren en handelen. Het leert ons de werkelijkheid te zien door de ogen van de anderen, het leert ons hoop te brengen waar angst is, humor waar haat is, waarheid waar verwarring heerst. Deze contemplatieve houding leert ons onze vijanden vergeven en liefhebben, eerder dan ons te willen wreken, omdat we geloven dat we iets kunnen opbouwen zonder geweld en haat. En graag zien betekent ook : aandacht geven – een vorm van gebed die de dikke lagen van vooroordelen en karikaturen helpt te ontmantelen.

Wat kunnen we praktisch doen ? Zelf 2 maal daags mediteren, aansluiten bij de wekelijkse groepsbijeenkomsten, af en toe eens deelnemen aan seminaries of retraites en zo voeling houden met de wereldgemeenschap zodat de christelijke mystieke traditie ons kan leiden naar een diepere relatie met onze meest waardevolle wijsheidsbron in een chaotische wereld. Zo werken we aan verbinding met onszelf en met anderen. Dit is onze contemplatieve benadering. En alhoewel het geen politieke macht of kracht is, helpt het wel om politiek geweld met wortel en tak uit te roeien. Binnen onze wereldgemeenschap ken ik leiders die hun levens opbouwen vanuit hun dagelijkse meditatiepraktijk. Dat is zeer hoopgevend. Zij zijn niet machtsgeil maar wel zeer gedreven om hun invloed aan te wenden om een meer humane en beschaafde wereld op te bouwen. Zij kunnen dat verwezenlijken omdat ze alles en iedereen verenigd zien in een groter geheel, een wijder verband.
Wij hebben mekaar nodig en voelen ook de behoefte om onze noden te delen met mekaar. Dàt is de betekenis van het nieuwe wereldbewustzijn : mekaar steunen, speciaal hen die in de grootste nood verkeren, en ons bovendien in gelijkwaardigheid bewust worden dat ik jou ontmoet in mij en jij mij in jezelf.

Nooit eerder, in Amerika of elders, hadden we een dringender behoefte aan deze contemplatieve houding dan nu. Die houding zal nog niet direct een einde maken aan het politiek gekrakeel maar wel helpen om het soort van politiek voorop te stellen dat vorm geeft aan de wereld zoals wij die zouden willen zien en nalaten aan onze kinderen en kleinkinderen.

0 Reacties

meditatief 233

1/6/2017

0 Reacties

 
Stilte, echo van Gods woord.
In een wereld van zoveel lawaai, zoveel agressief rumoer, van zoveel luidruchtigheid waar je duizelig van wordt, slaat dit in als een bom: wie gelooft nu nog in de stilte? Waar vind je stilte? Is stilte wel belangrijk? Of is stilte alleen weggelegd voor religieuzen? Alles is vandaag prestatiegericht, hectisch... Wat brengt stilte op?
De natuur spreekt over de stilte. Planten, bloemen, vogels spreken over de stilte. God spreekt in de stilte. Als de bloemen konden spreken, zouden ze zwijgen, zei Bertus Aafjes. De stilte is een stukje hemel dat neerdaalt naar de mens.
(…)
We hoeven de stilte niet te maken - ze is al aanwezig - maar om haar te proeven en te voelen moeten we pauzeren, rusten, blijven staan en luisteren. Benedictus hecht veel belang aan het luisteren: luisteren naar het Woord, luisteren naar je medebroeder, luisteren naar de overste. 'Ausculta' is het eerste woord van de Regel van Benedictus. Benedictijnen zijn vaak luisteraars die op het spoor willen komen van het verhaal van de anderen die ze ontmoeten in de spreekkamer. Er is vandaag een grote nood aan luisteraars, aan mensen die lief en leed van anderen in zich opnemen en zo de weg tonen die verwijst naar de Heer die altijd luistert naar de stem van de mens. Luisteren naar de ander is eerst zijn eigen stilte op het spoor komen en dan doorheen de woorden van de anderen die stilte delen.
Mensen die kiezen voor de stille meditatie gaan bewust de stilte in. Je maakt een reis naar de diepste kern, je ziel. Wie ben ik? Wat heb ik bereikt? Waar wil ik naartoe? Je bent stil om de stem van je hart te horen en je innerlijke rust te vinden.

Silence for peace nodigde mensen uit op 15, 16 en 17 september 2016 om in stilte te komen zitten op het Muntplein te Brussel voor vrede. Stilte als wapen om tot vrede te komen! Als wij geloven in de diepe waarde van de stilte dan bouwen wij aan vrede. Dat halfuurtje vertoeven in de absolute stilte kan de vrede bevorderen, kan de vrede doen groeien onder impuls van de Geest die vrede schept. De christelijke meditatiegemeenschap in België ging in op dit initiatief. De dagtekst van de benedictijn John Main (stichter van de wereldgemeenschap voor christelijke meditatie) voor 16 september zette ons al onmiddellijk op het juiste spoor: "Meditatie is de activiteit van totale vrede in een alomvattende stilte. In de stilte van de meditatie houden we van alles, houden we van het Al. De weg is een weg van roerloosheid en stilte: de weg van de mantra of het gebedswoord dat de stille mediteerder in zijn hart draagt en gedurig herhaalt. Laurence Freeman zegt over die stilte: "Stilte is waarachtig, zij werkt helend en luwt onze innerlijke onrust. Stilte geneest de destructieve woede, de angst en de bitterheid. Stilte heelt, verfrist, verscherpt, verheldert. Stilte is drager van het zuivere, van het éne Woord dat tot ons gesproken is. De echte stilte bevindt zich binnenin. We kunnen in feite zelfs in een rumoerige plaats stil worden, op voorwaarde dat wij ons concentreren en onze aandacht richten. Dat betekent: één worden met ons eigen centrum.
Laurence Freeman, benedictijn en huidige voorzitter van de internationale gemeenschap voor christelijke meditatie, zegt dat er geen reden is waarom we niet stil zouden kunnen zijn in een drukke straat of plein. Het leren stil worden tijden de meditatietijden leert ons te bidden op ieder ogenblik. Het leert ons ook iedere hindernis of frustratie in het dagelijks leven te gebruiken als een gelegenheid, zelfs een kans, om dieper te gaan, te leren luisteren en te verblijven in die stilte die alles nieuw maakt. "Zie, ik maak alles nieuw" (Openbaring 21,5).

​Luc De Prest

0 Reacties

meditatief 232

1/6/2017

0 Reacties

 
FotoSogyal Rinpoche
In een wereld die gewijd is aan afleiding, maken stilte en rust ons bang.
Wij beschermen ons ertegen met rumoer en verwoed bezig zijn.
Het naar binnen kijken is het laatste wat we durven doen.
 
Leren mediteren is de mooiste gift die je jezelf in dit leven kunt geven.
Alleen door meditatie kun je de reis ondernemen om je ware natuur te ontdekken, en op die manier de stabiliteit en het vertrouwen vinden die je nodig hebt om goed te leven en te sterven.
 
Zelfs als de mediterende de meditatie verlaat, verlaat de meditatie de mediterende niet.
 
Meditatie reinigt gaandeweg de gewone geest,
ontmaskert zijn gewoonten en illusies en put ze uit,
zodat we, op het juiste moment, kunnen herkennen wie we zijn.
 
Als je niet weet wat je moet doen,
als je je machteloos voelt,
bid of mediteer dan …
 
Een leerling vroeg aan zijn meester:
“Meester, hoe breng je verlichting in de praktijk van alledag?”
“Door te eten en te slapen”, antwoordde de meester.
“Maar meester, iedereen slaapt en iedereen eet.”
“Maar niet iedereen eet wanneer hij eet, en slaapt wanneer hij slaapt.”
Eten wanneer je eet en slapen wanneer je slaapt betekent volledig aanwezig zijn in al je handelingen, zonder dat je je laat afleiden door je ego.
 
Het enige wat we werkelijk hebben is het nu.
 
Leren leven is leren loslaten.
 
De sleutel tot het vinden 
van een gelukkig evenwicht
in het moderne leven
is eenvoud.

0 Reacties

meditatief 231

1/6/2017

0 Reacties

 
Foto
Wat is de essentie van meditatie ?  Waar gaat het werkelijk over ?
Het is leren een stapje achteruit zetten en God toelaten op de voorgrond te treden in je leven.
In ons leven vinden wij heel dikwijls dat wij het middelpunt uitmaken. Velen onder ons menen dat de werkelijkheid rond ons draait.  Heel natuurlijk denken wij aan mensen en situaties voornamelijk in termen van “ welke betekenis kan dit voor mij hebben ?” - Dit is goed voor wat het waard is.  Maar als wij ons werkelijk inbeelden dat wij het middelpunt van de wereld zijn, dan zullen wij nooit een situatie of een persoon, of onszelf, zien zoals wij werkelijk zijn. Omdat wij natuurlijk niet het middelpunt van de wereld zijn.  God is het middelpunt.

Meditatie nu, tracht deze stap van ‘zelf-gerichtheid’ naar ‘God-gerichtheid’ te zetten.  Het resultaat hiervan is dat wij onze eigen plaats in de wereld vinden.  Wij vinden waar wij zouden moeten zijn.  Wij vinden onze relaties in de juiste volgorde – onze relaties onderling, onze relatie met de schepping, en onze relatie met God. Wat wij ontdekken, en dit is belangrijk voor ieder van ons om te ontdekken, is dat wij een essentiële plaats hebben in Gods plan, elk van ons beantwoordt op een unieke wijze aan de unieke gave van onze eigen schepping.  Misschien is dit het belangrijkste wat mensen in onze maatschappij kunnen ontdekken: hun eigen waardigheid ontdekken, hun eigen unieke gave, de gave van hun eigen schepping.

Hoe kunnen wij dit aanpakken ?  Meditatie is een discipline, het is de discipline om te leren een stapje terug te zetten, te leren onze aandacht te richten op, of wellicht nog beter, ons totale zijn op God te richten.  Wij moeten ergens beginnen.  Wij moeten bij onszelf beginnen.  Wij moeten werkelijk beginnen om te leren zijn, onszelf te zijn, niet te zijn door onszelf de definiëren door wat wij doen, om het even of het gaat om handwerk of een denkproces, maar eenvoudigweg zijn.

Het opzet van de praktijk en de wijze van meditatie is te leren ons woord te zeggen, onze mantra. Om te mediteren moeten wij leren zitten, onbeweeglijk, zo roerloos mogelijk, en dan in ons hart, in onze geest, in ons zijn, beginnen ons woord of onze mantra te herhalen.  Het woord dat ik jullie aanbevolen heb te herhalen is het woord maranatha .  Dat zijn vier gelijk beklemtoonde lettergrepen.  Je laat deze lettergrepen klinken binnen in jezelf, stilletjes, zonder je lippen te bewegen. Als je ze laat klinken, luister je er naar: ma-ra-na-tha.

De bedoeling ze te laten klinken, je mantra te zeggen en te laten klinken bestaat er in dat je aandacht uitsluitend daarop gericht wordt, daarop geconcentreerd.  Je denkt aan niets. De gedachten of inzichten die in je opkomen volg je niet. Je laat deze los. Je laat ze als het ware wegvallen.  Je komt tot een grotere en diepere stilte, waar de enige klank in je geest je woord is, je mantra.

0 Reacties

meditatief 230

1/6/2017

0 Reacties

 
FotoLaurence Freeman
“Het is een smal pad dat naar het leven leidt
en slechts weinigen kunnen het vinden”.

Zoals het christelijke symbool van armoede van geest of het Boeddhistische idee van leegte, is smalheid niet bepaald aantrekkelijk. We associëren het met vernauwing, een beperking van onze vrijheid van bewegen, en intellectueel leven met oogkleppen en vooropgezette meningen. Wat is dan goed met betrekking tot een smal pad?

Als eerste: het is realistisch. Wanneer je een close-up foto maakt, beperk je je tot het onderwerp, je zoomt er zo veel mogelijk op in. Zo kom je dichter bij het onderwerp ook al ben je er fysiek ver vandaan. Als je geïnteresseerd bent in een panorama-shot, moet je je ook focussen op een bepaald punt. Maar wat je wint aan breedte mis je aan een gevoel van intimiteit. Een smal pad is een goed symbool, want het suggereert alleen zijn. Dit betekent de uniekheid van persoonlijke ontmoeting, en niet afgescheidenheid of eenzaamheid. Op een smal pad dat je met anderen betreedt, ga je wel alleen maar desalniettemin voel je je tezamen.

Meditatie is een smal pad – op je zelf en in de zoom-stand, waarbij je je volledig focust op de mantra. Maar na de meditatie, wanneer je teruggaat naar de brede snelwegen van het leven, zoom je uit en de hele context wordt duidelijk – of tenminste zoveel je kunt zien van het geheel. Het grotere plaatje wordt scherper en meer in focus door de tijd die in close-up is doorgebracht.
Wanneer we naar een weids panorama kijken, zoeken we automatisch naar objecten of hoeken waarop we kunnen focussen en die betekenis geven aan het grote geheel. De tijd die we aan het smalle pad besteden staat niet los van de drukke wegen van het leven. In feite, met genoeg ervaring, verliezen we de close-up aandacht van de meditatie niet, zelfs niet wanneer we weer druk bezig zijn. Dit vermogen een dubbel-focus te behouden, stil te zijn midden in actie of in communicatie, dat is waar Jezus naar verwijst als “het enig noodzakelijke”, wanneer hij de gefragmenteerde Martha kalmeert.

Het smalle pad verwijst naar goed geleefd leven, alleen-gaan leidt naar gemeenschap, van ingezoomd zijn naar kosmisch panorama. En “weinigen zijn zij die het vinden”? Dit betekent niet dat alleen uitverkorenen mogen binnen gaan, maar dat er niet velen zijn die de tijd en ruimte in hun dag geven om het te ontdekken. Ieder die, zoals Jezus, die weg gevonden heeft, vindt het jammer dat er niet meer zijn.

Dit is ons engagement: de verdieping van onze kennis van het smalle pad.

0 Reacties

meditatief 229

1/6/2017

0 Reacties

 
FotoWilliam Johnston
Je weet, broeder, hoe wij ademhalen;  we ademen de lucht in en uit. Hierop is het  leven van het lichaam gebaseerd en hiervan is het afhankelijk voor zijn warmte. Daarom, ga neerzitten in je cel, verzamel  je geest, en leidt hem op het pad van de ademhaling, het pad waarlangs de lucht binnenkomt. Dwing de geest om het hart geheel binnen te gaan tezamen met de ingeademde lucht, en houd hem daar. Houd hem daar, maar laat hem niet stil en ledig; geef hem in plaats daarvan het volgende gebed mee: "Heer, Jezus Christus, Zoon van God, wees mij genadig." Laat hem hiermee voortdurend bezig zijn, zonder ophouden. Want dit werk, door de geest vrij te houden van dromen, maakt hem ongevoelig voor suggesties van de vijand [bedoeld wordt de duivel -demonen] en leidt hem naar Goddelijk verlangen en liefde. Voorts, broeder, streef ernaar je geest eraan te gewennen dat hij niet te vroeg naar buiten komt; want in het begin voelt hij zich erg eenzaam in die innerlijke afzondering en opsluiting. Maar wanneer hij eraan gewend raakt, begint hij er juist een hekel aan te krijgen om zich in uiterlijke dingen te storten. Want het Rijk Gods is in ons, en voor een mens die dat Rijk in zijn binnenste gezien heeft en die het gevonden heeft door zuiver gebed, die het ervaren heeft, voor zo'n mens verliest alles buiten zijn aantrekkingskracht en waarde. Het is voor zo'n mens niet langer onaangenaam en vermoeiend om binnen te zijn.

0 Reacties

meditatief 228

1/6/2017

0 Reacties

 
FotoKim Nataraja
Wat kan je doen aan al die gedachten die binnen stormen wanneer je juist zo verlangt naar innerlijke stilte? Er komt een beeld bij me op: ik herinner me dat ik jaren geleden hoorde over een advertentie voor meditatie. Op de poster stond een Indiase goeroe met zijn typische kleren en voorkomen, volkomen in evenwicht, op de golven van de zee. Daaronder stonden de woorden: "Je kunt de golven niet tegenhouden, maar je kunt wel leren surfen op de golven van je gedachten".
We kunnen onze gedachten niet onderdrukken of verwijderen: ze zullen blijven komen, net als de golven van de zee. We kunnen ze wel accepteren als een onvermijdelijk deel van onszelf en leren er vakkundig op te surfen. In christelijke meditatie is de mantra onze surfplank. Op sommige momenten worden onze gedachten kalm en blijven wij vredig op onze surfplank zitten. Op andere momenten wervelen er zoveel gedachten in het rond, dat we de mantra alsmaar kwijtraken. En toch moeten wij doorzetten; iedere keer als we van onze surfplank vallen, is het enige wat we hoeven te doen, er alleen maar weer op te klimmen.
De traditie legt de nadruk op de onvermijdelijkheid van gedachten: "Een broeder ging naar Abba Pastor en zei: 'Er komen veel afleidende gedachten op in mijn geest en daardoor ben ik in gevaar'.
De ouderling stuurde hem naar buiten, de open lucht in, en zei: 'Doe je kleren bij je borstkas open en vang daar de wind in'. Maar de broeder antwoordde: 'Dat kan ik niet'. Daarom zei de ouderling: 'Net zoals je de wind niet kunt vangen, zo kan je ook de afleidende gedachten, die je hoofd binnenkomen, niet tegenhouden'." (Wijsheid van de Woestijnvaders).
Wanneer je gedachten je blijven afleiden van de mantra, benoem ze dan: werk, winkelen, vrienden, enz. of noem ze "gedachten" en keer geduldig terug naar je mantra. Oordeel niet, bekritiseer jezelf niet; wordt een vriend van dat deel van jezelf dat bestaat uit gedachten. Het is een manier om jezelf met al je verstrooidheid te leren accepteren. Langzamerhand worden je gedachten stiller, minder veeleisend en als we dan onze mantra gaan opzeggen, worden we ons gewaar van de ruimtes tussen de gedachten waardoor de mantra ononderbroken kan klinken. Acceptatie van onze gedachten als een natuurlijk deel van onszelf laat ons ook de dagelijkse dingen in ons gewone leven te accepteren voor wat ze zijn. We leren dan het leven te accepteren zoals het is - en niet zoals we graag zouden willen dat het is.

0 Reacties

    Auteur

    José Pype, Griet De Rycker, Sicco Claus, Linda van der Zwaan, Hilde Vrancken, Karel Rymen  en Geert Van Malderen zochten de teksten.

    Archieven

    Januari 2021
    Februari 2020
    September 2019
    Augustus 2019
    Februari 2018
    December 2017
    September 2017
    Januari 2017
    Augustus 2016
    Juni 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016

    Categorieën

    Alles

    RSS-feed

Deze website maakt
gebruik van cookies
(c) 2020  Christelijke Meditatie België  vzw   disclaimer  -  webmaster
  • Start
  • Wat is mediteren?
    • wat is mediteren? >
      • hoe mediteren?
      • getuigenissen
      • in groep
      • faq
      • start een groep
    • start to meditate
    • 366 dagen mediteren
    • met kinderen
    • met jongeren >
      • stil
      • stiller
      • stilst
    • vorming >
      • van woord naar stilte
      • het essentiele onderricht
      • lesbrieven >
        • jaar 1
        • jaar 2
        • jaar 3
      • onderricht van John Main
    • en Francais
  • activiteiten
    • online meditatie
    • 26-28 februari - groepsleidersweekend
    • 6 maart colloquium
    • foto's en video's
  • WCCM
    • wat is WCCM?
    • activiteiten
    • John Main
    • Laurence Freeman
    • Bonnevaux
    • oblaten
    • a contemplative path through the crisis
    • Wccm media
  • inspiratie
    • nieuwsbrief
    • boeken
    • lectio
    • artikels
    • teksten advent
    • teksten vasten 2020 >
      • god is er al
    • meditatief
    • filmpjes
  • meditatiegroepen
  • contact
  • steun ons