Een ander zicht op je leven

Meditatie is een pelgrimstocht naar ons eigen centrum, naar ons eigen hart. We hebben echter vertrouwen en eenvoud nodig en we moeten zoals de kinderen worden. Het vereist discipline en zelfs moed om de eenvoud ervan te betreden.
 
Als we geduldig en trouw zijn, brengt meditatie ons in steeds diepere gebieden van stilte. Het is in deze stilte dat we naar het mysterie van de eeuwige stilte van God geleid worden. Dat is de uitnodiging van het christelijk gebed: onszelf verliezen en in God opgenomen worden. Elk van ons wordt opgeroepen tot de hoogste rijkdom van het christelijk gebed, tot de volheid van het leven. We hebben echter de nederigheid nodig om dit pad over een aantal jaren heel trouw te bewandelen, zodat het gebed van Christus inderdaad de grondervaring van ons leven kan zijn.
 
Meditatie is een geschenk dat zo’n duizelingwekkende proporties kan aannemen dat we er enkel geleidelijk en met zachtheid een antwoord op kunnen geven. Als we eraan beginnen kunnen we er de enorme pracht en wonder niet helemaal van begrijpen. Telkens wanneer we terugkeren om te mediteren, gaan we die realiteit een beetje dieper binnen, met een beetje meer vertrouwen.
 
Omdat meditatie ons leidt naar de beleving van liefde in het midden van ons wezen, maakt het ons tot liefdevoller mensen in ons gewone leven en onze relaties. Niet alleen is meditatie de noodzakelijke basis voor contemplatieve actie, maar het is de essentiële voorwaarde voor een volledig menselijke respons op het leven.
 
De wonderlijke schoonheid van het gebed is dat het openen van ons hart even natuurlijk is als het zich openen van een bloem. Opdat een ​​bloem zich zou openen en bloeien, moet je ze enkel laten zijn; dus als we gewoon zijn, als we zwijgzaam en in de stilte blijven, kan ons hart niet anders dan open komen en kan de Geest niet anders dan doordringen in ons hele wezen. Het is hiervoor dat we gecreëerd zijn.
​
​Tekst van Paul Harris, op basis van het onderricht van John Main