meditatief 104

​Hans Stolp



​Stilte
 
Meditatie, die ontmoeting wil zijn, houdt in dat wij de weg naar binnen gaan om in de heilige stilte
te zijn.
 
Met heel onze aandacht daar zijn: het betekent dat de verborgen zielekracht in ons werkzaam
wordt en als een stille kracht heel ons doen en laten gaat bepalen. Het is zoals een licht dat schijnt en gaandeweg steeds helderder wordt en ons begint op te lichten zodat het voor anderen voelbaar wordt dat een stille glans ons omstraalt.
 
In die stilte, zijnde, luisterend – want elke ontmoeting is behalve spreken ook en vooral luisteren –
worden ons soms woorden en beelden aangereikt. Woorden die verheldering geven en inzicht in
het leven.  Beelden die een kracht bevatten die ons verder helpt. Het leren verstaan van die woorden en beelden gebeurt langzaamaan. Hoe zij ten diepste bedoeld zijn, wordt ons geopenbaard naarmate wij ze op ons laten inwerken en ons ermee vertrouwd maken.
 
En toch. Ook die woorden en beelden zijn nog maar het voorportaal van de heilige stilte. Want daar-
achter ligt die eeuwige stilte waarin alleen nog maar het zijn bestaat, of liever: is.
 
Deze innerlijke zielewereld, die de mysticus het “vonkje” noemt, kan aangewakkerd worden tot een
machtige vlam van ziele-ervaringen die de bronnen en diepten van ons bestaan verlichten en ons leiden
naar kennis van God.
 
Daar in die heilige stilte wordt geloven weten; voorbij woorden, voorbij het denken, voorbij de tijd,
voorbij het vragen verenigen wij ons met een groter Zijn dat in ons opengaat en ons doortrilt.
 
God ont-moeten, samen met Hem zijn, het zijn hartsmomenten waarvan ieder van ons getuige wil
zijn.

---